Szmaragdowy Las. Odcinek 4: W szponach rabusiów.

Świat Szmaragdowego Lasu tym razem pokazuje się od strony klasycznej. Bo czyż nie należą do klasycznej polskiej szkoły rpg zjawiska takie jak bandyci czający się za każdym krzakiem, oszuści częstujący zatrutym winem rabujący śpiących? Czy w związku z tym drużyna traci wszystkie kosztowności i zostaje puszczona w las w łachmanach, jakby to był klubowy WFRP ’95? O tym poniżej.

I. Wydarzenia.

Wystąpili:

Cymbel (Kalinoś), druid dotknięty klątwą brzydoty,

D 1, Brawn 10, Wits 4, Ego 6, Power 11, Hits 3, Fighting Capability 1

Gulguliks (Maks), druid – idiota przekonany o swojej wyjątkowości i geniuszu

D 1, Brawn 4, Wits 2, Ego 12, Power 6, Hits 1, Fighting Capability 1

Infirmus Iocimus Maximus (Marcin), niezbyt potężny nekromanta wierzący w przepowiednię wróżącą mu nieograniczoną władzę

S 1, Brawn 4, Wits 10, Ego 6, Power 5, Hits 1, Fighting Capability 1

Elestien (Kasia), twarda wojowniczka dotknięta klątwą zazdrosnego druida

F 1, Brawn 11, Wits 6, Ego 4, Power 9, Hits 3, Fighting Capability 1+

(dla jasności: F = Fighter, D = Druid, S = Sorcerer)

Ekipa zadekowała się w Luguvalium i zaczęła organizować kolejne wyprawy. Postanowili poszerzyć skład swojej drużyny, Elestien zaczęła sypać zdobycznym srebrem i wkrótce odnalazła grupę pięciorga chętnych do wstąpienia w szeregi przybocznych. Byli to twardzi zawodnicy, weterani drużyny rozbitej i zdemobilizowanej w związku z inwazją Saksonów. Zażądali potrójnej stawki, ale ekipa na to przystała.

Cymbel w tym czasie starał się znaleźć kupca na znaleziony w Willi Flawiuszów sztylet o falistym ostrzu. Trafił w końcu do kupca, który zaoferował za artefakt 30 sztuk srebra, co okazało się zbyt małą sumą dla druida.

Infirmus zaś postanowił rozejrzeć się za kimś, kto pomoże mu w tłumaczeniu zwoju znalezionego u Flawiuszów. Trafił w końcu do willi Uczonej Laodoke, która wyjawiła, że manuskrypt zawiera bardzo niebezpieczne zaklęcia, ale do ich nauczenia jest wymagana znajomość języka, w którym je zapisano, samo tłumaczenie nie wystarczy. Zgodziła się przyuczyć czarnoksiężnika w zamian za pomoc – chciała, by Infirmus odnalazł Grobowiec Tegwen Żelaznej, przywódczyni Brytów, walczących z Rzymianami dwieście lat temu. Miejsce spoczynku bohaterki ma się znajdować gdzieś w Hen Ogledd, jednak nie wiadomo dokładnie gdzie. Sprowadzeni do uczonej Cymbel i Gulguliks słyszeli o postaci, ale nie byli w stanie pomóc co do lokalizacji, zobowiązali się jednak poszukać grobu.

Następny dzień upłynął na zbieraniu ziół i przygotowaniach do wymarszu, który nastąpił kolejnego dnia. Obrano jako cel dworzyszcze druidki Imoen, która mogła coś wiedzieć o Tegwen. W okolicach ruin Castrum Voredum zostali zaczepieni przez czterech żebraków. Kiedy druidzi rozdawali im jedzenie rzekomi biedacy odrzucili płaszcze i pojmali duchownych. Krótki impas został wkrótce przełamany, kiedy Gulguliks prawie zginął z poderżniętym gardłem przy próbie wyswobodzenia się, a Cymbel dał drapaka, gdy Infirmus przyzwał Czarny Dym Śmierci by porazić napastników. Wywiązała się chaotyczna potyczka, otoczeni napastnicy okazali się twardzi i walczyli do śmierci. Ich zwłoki przybito do okolicznych drzew opatrując stosownymi ostrzeżeniami – innym potencjalnym bandytom na przestrogę.

Jeszcze przed wieczorem dotarli do Imoen. Druidka przyjęła ich gościnnie, wiedziała co nieco o Tegwen Żelaznej, jednak nie była w stanie wskazać jej miejsca pochówku. Zasugerowała, by objechać wszystkich okolicznych druidów i popytać o sprawę, ale jednocześnie wątpiła, by ktokolwiek miał to wiedzieć. Ponownie pozwoliła skorzystać ze swej wieży snów. Tym razem Gulguliks chcący poznać losy resztek Tegwen otrzymał wizję. We śnie walczył z wielkim wilkiem, a nad nimi unosił się duch brodatego mężczyzny w czapie z głowy wilka, z wilczym amuletem na szyi. Imoen rano stwierdziła, że mogły to być symbole saksońskie. Ekipa zrezygnowała na razie z wyruszania tropem grobowca na terytorium najeźdźców.

Wobec faktu, że cele do realizacji wydawały się dosyć odległe, postanowiono poszwendać się nieco po okolicy. Ekipa wyruszyła od Imoen na północ, w kierunku skrzyżowania traktów, które odwiedzili wcześniej. Zamiast iść na północ, do Kredowej Góry, ruszyli w nieznane na północny wschód. Maszerowali długo przez gęste lasy, podróżując przez chwilę wzdłuż południowej granicy rozległych moczarów.  Nie natrafiwszy na nic interesującego rozbili obóz po całym dniu marszu. Okazało się, że znacząca część zapasów jedzenia uległa zepsuciu, ale wciąż mieli dość, by przeżyć. Cymbel odurzył się ziołami by stwierdzić, że wyniesiona z willi Flawiuszów fiolka ziemi nie jest obłożona żadną magią.

Podczas nocnego odpoczynku do obozu zawitał niespodziewany gość. Od strony, w którą ekipa się udawała nadjechał na zaprzężonym w woły wozie kupiec Iorath wraz z trzema pomocnikami. Wracał właśnie z królestwa Novant leżącego niedaleko na północnym zachodzie, najpotężniejszego w Hen Ogledd. Iorath poczęstował wszystkich winem z gąsiorka (tylko Elestien i Infirmus odmówili trunku), po czym wszyscy udali się na spoczynek, a pierwszą wartę objęło dwóch druidów. Którzy wkrótce posnęli snem kamiennym.

Elestien i Infirmus obudzili się z nożami na gardłach. Oszukańczy kupiec wraz z ekipą zrabowali posiadane przez drużynę srebro oraz zabrali sztylet Flawiusza. Związali wojowniczkę i czarnoksiężnika, a następnie dali długą w las, zostawiając wóz i woły.

Reszta drużyny obudziła się dopiero rankiem. Przystąpiono do działania. Przyboczny Cymbela – Akko został wysłany konno szlakiem do dworzyszcza Imoen, by sprawdzić, czy napastnicy nie wrócili na trakt. Druid następnie przyzwał z lasu samotnego, młodego wilka, który na jego prośbę podjął trop Ioratha. Najwyraźniej nie spodziewano się pościgu, bo dość szybko udało się dopędzić fałszywych kupców. Po krótkim starciu drużyna pojmała wszystkich, a następnie wymusiła wyjawienie kryjówki z ukrytymi łupami. Ekipa wzbogaciła się znacząco – znaleziono ponad trzy razy więcej srebra niż zostało zrabowane, a ponadto Iorath wskazał tajną skrytkę, w której ukryta była misternie wykonana srebrna brosza z rubinem. Niestety, w skrytce czaiła się żmija (Iorath zarzekał się, że musiała tam wpełznąć sama), która pokąsała Teleri – jedną z nowych przybocznych. Cymbelowi udało się ją ocalić, ale pozostała nieprzytomna. Ioreth został puszczony wolno w las, pierw jednak wyrżnięto mu na czole napis „złodziej”. Jego pomocników zabito.

Kiedy wrócono do obozu, okazało się, że czeka tam pościg z Novant – pospolite ruszenie idące tropem Ioratha, który i tam nawywijał, między innymi kradnąc wóz i woły. Ekipa podzieliła się częścią srebra, pościg ruszył w las, by dopaść Ioratha, a drużyna zawróciła, by traktem wrócić do druidki Imoen.

Komentarz z drugiej strony zasłonki

Do zasad Szmaragdowego Lasu wprowadziłem znaczącą zmianę dotyczącą walki. Roberd zwrócił moją uwagę na niepozorny zapis w opisie Hero w drugiej edycji Chainmail: When meleed by regular troops, and combat takes place on the non-Fantasy Combat Tables, four simultaneous kills must be scored against Heroes (or Anti-heroes) to eliminate them. otherwise, there is no effect upon them. Postanowiłem dać szansę podobnej zasadzie i od teraz zrezygnowałem zupełnie z liczenia Hit Points także dla postaci graczy, zamiast tego przyjmując zasadę, że by pokonać PC w walce należy zadać mu w jednej rundzie ilość trafień co najmniej równą jego współczynnikowi Hits (dla pierwszopoziomowych postaci: 2 modyfikowane o bonus z Brawn, więc w przedziale od 1 do 4). Utnie to sporo buchalterii, a jednocześnie pewnie zwiększy przeżywalność postaci.

Rekrutacja przybocznych odbywa się według tych samych zasad, co nabywanie przedmiotów opisane w poprzednim raporcie, przy czym do wyniku dodajemy bonus z Ego postaci, która ma zostać przywódcą najemników (nie ma więc opcji Druid, ty masz wysokie Ego, weź mi najmij paru przybocznych) i dajemy +1 za każde wydane 100 ss. Na sesji zastosowałem tabelę w niezmienionej formie, ale rozmyślając nad tym doszedłem do wniosku, że trzeba zwiększyć szanse na to, że na przybocznych będzie trzeba trochę poczekać. Ostatecznie więc tabela będzie wyglądała w ten sposób:

2-5	Przyboczni są niedostępni.
6-9	Przyboczni będą dostępni za 2-12 dni.
10	Przyboczni są dostępni, ale trzeba będzie im zapłacić od 2 do 6 razy więcej niż wynika to z cennika.
11	Przyboczni są dostępni.
12	Przyboczni przyłączają się za darmo lub w zamian za przysługę.

Oczywiście, pula potencjalnych najemników jest mocno ograniczona na bezludnej północy, więc każdy kolejny test będzie się wiązał z ujemnymi modyfikatorami.

Zaklęcia pozwalam wykorzystywać szerzej niż wynika to z opisu formuły, jeśli jest jakaś furtka, ale wymagam wówczas wykonania testu, by sprawdzić możliwe konsekwencje. Na tej sesji przykładem było wezwanie wilka, by uzyskać jego pomoc w wytropieniu złodziei.

Kolejny odcinek już za tydzień!

Do boju!