Szmaragdowy Las. Odcinek 3: W willi Flawiuszów.

Oto i przeżyliśmy (czy aby na pewno wszyscy?) kolejną przygodę w świecie Szmaragdowego Lasu. Poprzednie wyprawy skupiały się na badaniu terenu pod otwartym niebem, tym razem po raz pierwszy w nowej-starej mechanice wchodzimy do Lochu. Z jakim skutkiem? O tym poniżej.

Szmaragdowy Las. Odcinek 2: W paszczy ropuchy.

Za nami kolejna przygoda w Szmaragdowym Lesie (a raczej w jego świecie, bo samego Lasu jeszcze nie stwierdzono). Tym razem było mniej akcji, a więcej worldbuildingu. Ale i dynamiki nie zabrakło. Niektórzy mogliby nawet narzekać, że była zbyt intensywna. Czy udało się uniknąć kolejnej rzezi? O tym poniżej.

„Alignment” postaci. Wzorce Dungeons & Dragons a homebrew Szmaragdowy Las.

Cecha Alignment pojawia się jako element opisu postaci od początków istnienia Dungeons & Dragons. Współcześnie pewne zakłopotanie może budzić jej rozumienie w najwcześniejszych edycjach. Sfera memetyczna współczesnej popkultury już dawno przyswoiła dziewięciopolową szachownicę znaną (choć w nieco innej wersji) od czasów Basica Holmesa (chociaż wprowadzanie postaci o złożonym charakterze zdarzało się już wcześniej, por. np. Palace of the Vampire Queen), czyli opisywanie nastawienia postaci do świata na dwóch osiach: Chaos – Porządek i Zło – Dobro. Takie ujęcie pozwala na łatwą ocenę etyczną charakteru danej postaci, chociaż jest to etyka bardziej w ujęciu komunitarystycznym (naczelnym dobrem jest dobrostan społeczeństwa), stąd łatwo zidentyfikować praworządnych-dobrych socjaldemokratów i chatotycznych-złych anarchokapitalistów (por. opis charakterów w AD&D2ed).