Technologia i Techgnoza. OD&D w wersji SF/postapo.

Doug Chaffee, okładka City of the Gods, modułu ilustrującego tezę.

W jednym z ostatnich raportów z kampanii Szmaragdowego Lasu zwróciłem uwagę, że w starych edycjach D&D (w nowych w zasadzie też, ale to już temat na inną dyskusję, bo wynika to z innych czynników) klasy posługujące się czarami kradną dość sporo drużynowego spotlightu. Przyczyny takiego stanu rzeczy są zasadniczo dwie, obie charakterystyczne dla starych gier.

Szmaragdowy Las. Odcinek 5: W poszukiwaniu Żelaznej Tegwen.

W Szmaragdowym Lesie do tej pory generowaliśmy wątki, starając się zarysować obraz post-rzymskiej Brytanii. Czas zacząć powoli zbierać owoce pierwszych sesji i łączyć nitki prowadzące pozornie w różnych kierunkach. Za nami sesja na której pozornie nie wydarzyło się wiele, ale suma drobnych wydarzeń i nabytej wiedzy sprawia, że gra była bardziej niż treściwa.

Szmaragdowy Las. Odcinek 4: W szponach rabusiów.

Świat Szmaragdowego Lasu tym razem pokazuje się od strony klasycznej. Bo czyż nie należą do klasycznej polskiej szkoły rpg zjawiska takie jak bandyci czający się za każdym krzakiem, oszuści częstujący zatrutym winem rabujący śpiących? Czy w związku z tym drużyna traci wszystkie kosztowności i zostaje puszczona w las w łachmanach, jakby to był klubowy WFRP ’95? O tym poniżej.