Bursztynowy Szczyt. Odcinek 37.

Ekipa odbywa klasyczną przygodę w Dziczy - szukają pewnego miejsca, ale złe warunki pogodowe prowadzą do tego, że tracą orientację i docierają w zupełnie inne miejsce niż planowali. Odkrywają poważnie wyglądający Loch, ale inne problemy skłaniają ich do porzucenia eksploracji. Chyba po raz pierwszy w historii w oczy zagląda im głód.

Wystąpili:

Micheasz (KK), bardzo bystry, super wytrzymały, ale niezbyt roztropny łamaga, pochodzący z bogatej rodziny Bohater, świeżo upieczony Guślarz, poszukuje młodszego brata i magicznego łuku ojca, aktualnie - Zjawa

F-M 4/M-U 1/U-D 4*, STR 13, INT 16, WIS 7, DEX 7, CON 17, CHA 11, HP 20, AC 2

Pluto (KK), Archiherezjarcha Matki Muchy - religii mieszkańców Wielkiego Stepu, dawny urzędnik, odrażający typ obdarzony wybitnym słuchem muzycznym

A-C 8, STR 12, INT 14, WIS 9, DEX 9, CON 11, CHA 6, AC 9, HP 24, SP 30

* Nowe klasy związane z klątwą: Un-Dead oraz Treant

Wraz z przybocznymi (wszyscy F-M/W 1, nie ma sensu ich rozpisywać dokładnie, bo giną błyskawicznie):

Ateia, Fyskoa, Ate, Asius, Semele i Polonus, z których przygody nie przeżył nikt.

Oraz ekipą 20 grasantów pod dowództwem oczarowanego Amaksagorasa. Z których też nikt się nie ostał. 

I. Wydarzenia.

6 lutego

• Ekipa kontynuuje wędrówkę z zamiarem odnalezienia siedziby Menekratesa. Udają się na południowy zachód, docierają do doliny Rzeki Środkowej i przekraczają ciek w czółnie (trochę to zajmuje).
• Ruszają dalej w tym samym kierunku przez lesiste wzgórza.

7 lutego

• Załamanie pogody - burza.
• Drużyna schodzi ze wzgórz na step, ale traci orientację w strugach zimnego deszczu. Zamiast na południowy zachód, idą na północny.

8 lutego

• Po spokojnej nocy ekipa podejmuje marsz na południowy zachód, ale nie wie, że nastąpiło przesunięcie względem ich pierwotnej marszruty.
• Docierają do Rzeki Południowej, przeprawiają się na drugi brzeg.

9 lutego

• W końcu przestaje padać.
• Ekipa rusza na północny zachód, wzdłuż rzeki, licząc na natrafienie na siedzibę Menekratesa.
• Na przeciwległym brzegu rzeki dostrzegają samotnego wędrowca. Zaczepiają go, okazuje się, że to... Micheasz. Odziany w taki sposób jak w chwili przemiany w nieumarłego. Po krótkiej rozmowie odchodzi ze śmiechem, wspominając, żeby bohaterowie wybrali właściwą stronę.
• Micheasz (ten drużynowy) jest bardzo skofundowany całym zdarzeniem.
• Drużyna odbija na południowy zachód.
• W nocy Pluto dostaje nagłego ataku bólu kiszek. W wielkich bólach wydala na świat metalową istotę w postaci siedmiościanu z sześcioma odnóżami. Na początku istota wydaje się być przyjazna, ale ostatecznie atakuje swego stwórcę dotkliwie go raniąc. Micheasz bije ją dwuręcznym toporem, sprawę kończy jeden z grasantów przeszywając z łuku uciekającego stwora. W środku jest pusty, nie licząc drutów i przewodów łączących odnóża. Pluto wiąże osobliwy przypadek ze zjedzeniem opiłków otrzymanych od jednookiej babki w Naissus.

10 lutego

• Znowu zaczyna padać.
• Ekipa idzie przez step na południowy zachód.
• Przechodzą obok bajora, w którym czyhają jakieś istoty, ale niezaczepiane zostawiają ekipę w spokoju.
• Drużyna dociera do ruin miasta, prawdopodobnie tych, w których kiedyś już byli. Uznają, że tam musiał schronić się Menekrates. Dmą w róg i wzywają jego imienia.
• Kończą się zapasy pokarmu, odbywa się wielkie polowanie (nawet udaje się coś złowić).

11 lutego

• Drużyna dzieli swój zespół - większość zajmuje się polowaniem, Pluto wraz z przybocznymi bada ruiny katedry, które odróżniają się wśród porośniętych trawą resztek. Pod rozbitym ołtarzem odnajdują schody w dół, odgruzowują przejście.
• Ekipa dostrzega też kolejny punkt charakterystyczny - czarną piramidę, podobną do tej pod Kepoi, tyle że lekko przechyloną na bok.
• Pod wieczór okazuje się, że polowanie było mało efektywne. Połowa zespołu musiałaby głodować. Grasanci podnoszą bunt i mordują oczarowanego Amaksagorasa (reakcja: 3), a następnie ruszają na drużynę (reakcja: 3). Micheasz wysysa siły życiowe z trzech napastników, Pluto rozprasza resztę przyzywając rój owadów. Niedawni sojusznicy uciekają w podskokach.
• Micheasz rozczłonkowuje zwłoki poległych, żeby nie wstali jako Zjawy.
• Po takiej rozgrzewce ekipa schodzi do cuchnących pleśnią i stęchlizną katakumb pod katedrą.
• Schody prowadzą do bardzo szerokiego korytarza wyglądającego jak nawa katedry. Docierają do jego końca, gdzie przejście częściowo blokują ramy potrzaskanych witraży. W korytarzu znajdują siedmioro drzwi.
• Kiedy wracają do schodów drogę zastępuje im 6 Trupojadów. Jedna z przybocznych - Ate - zna ich język. Udaje się ich przekonać do odstąpienia od ataku i skusić wizją świeżeych zwłok na powierzchni (chodzi oczywiście o trzech rozkawałkowanych grasantów).
• Ekipa postanawia otworzyć pierwsze drzwi od strony schodów (na północ). Za nimi jest pomieszczenie z trzema wyjściami i płaskorzeźbą strasznej ryby na ścianie. Większość najemników i Micheasz zostają zahipnotyzowani przez oczy ryby i zmuszeni do panicznej ucieczki. Większość najemników ucieka schodami na górę, udaje się powstrzymać Micheasza i Ate. Ostatecznie jedynie Fyskoa umyka w głąb lochu. Jej poszukiwania nic nie dają, przepadła.
• Z góry schodzą najedzone Trupojady i dość chętnie dzielą się z ekipą wiedzą - kawałek dalej za katedrą mieści się wieża, w której mieszka Wielki Człowiek. Drużyna uznaje, że to na pewno Menekrates.
• Trupojady nie chcą się przyłączyć do ekipy w zamian za obietnicę świeżych trupów, ale drużyna wskazuje im gdzie uciekli grasanci, potwory ruszają na polowanie w tamtą stronę.
• Ekipa rozbija obóz, mają mało jedzenia, dzielą się po równo pozostałymi racjami, nic więcej nie zostaje.

12 lutego

• Ekipa odnajduje wieżę, tam gdzie wskazały Trupojady.
• Budowla jest kompletnie zruinowana, nie ma żadnych drzwi. Na wołanie odpowiada tylko echo.
• Drużyna poluje, ale bezskutecznie. W oczy zagląda głód.
• Nie mogąc dostać się do wnętrza ruin wrzucają do środka kamień z kartką, na której piszą, że szukają Menekratesa. I jedzenia.
• Micheasz zdejmuje zbroję i rzuca Wykrycie Magii. Okazuje się, że cała wieża jest obłożona jakimś zaklęciem.
• Micheasz każe zadąć w swój róg. Odpowiada im ludzkie wołanie. Z ruin miasta wychodzą cztery postacie w płaszczach podróżnych i z kosturami, Wydają się przyjaźni, ale kiedy widzą Micheasza zaczynają się wycofywać (reakcja: 4). Nasze asy orientują się, że podróżni mogą mieć jedzenie. Najemnicy salwą z łuków kładą trupem trójkę, ostatni ucieka. Faktycznie, mieli zapasy, ale niewielkie, nadal będą niedożywieni. Oprócz tego przy zwłokach znaleziono drewnianą figurkę stojącego na dwóch nogach jaszczura oraz kamienny model zigguratu.
• Nocą nie palą ognia. Do obozu podchodzą znowu te same Trupojady i ostrzegają, że Wielki Człowiek wkrótce powróci.
• Faktycznie - słychać zbliżające się szuranie dziesiątek martwych stóp i z ruin wychodzi dobrze ponad setka uzbrojonych szkieletów. Drużyna wychodzi do nich z otwartą przyłbicą chcąc porozmawiać.
• Wokół ekipy pojawia się trujący gaz, wszyscy najemnicy padają trupem na miejscu. (reakcja: 4).
• Drużyna zaczyna więc krzyczeć, że są poselstwem od Arystotelesa. To imię wywiera niejaki efekt, tajemnicza postać pozostająca w ciemności zaczyna normalną rozmowę (reakcja: 9). Mag nie zna jednak Menekratesa, jest ogólnie mało pomocny, a na koniec jeszcze każe ekipie iść precz i nie wracać oraz przyczepia się do zabicia pielgrzymów.
• Bohaterowie nie dają się długo prosić, biorą nogi za pas. Przy najemnikach zostaje trochę wartościowego sprzętu (gracze sami zarządzili sobie losowanie tego, co przepadło).
• Resztę nocy spędzają poza ruinami.

13 lutego

• Znowu zaczyna lać deszcz.
• Dwójka asów bierze się za polowanie, żeby Pluto nie umarł z głodu. Nic nie łapią.

14 lutego

• Deszcz nie ustępuje.
• Drużyna polując rusza na północ.
• Dostrzegają zarysy wzgórz na północnym wschodzie i północnym zachodzie, dzięki temu ostatecznie orientują się gdzie są.

15 lutego

• Cały dzień utrzymuje się mgła, mało co widać.
• Idą na południowy wschód i dokładnie szukają siedziby Menekratesa. Bezskutecznie.

16 lutego

• Zza chmur wychodzi słońce.
• Ekipa idzie na południe, a po dotarciu do linii lasu - na północny wschód.

17 lutego

• Idąc wciąż na wschód nasze asy docierają do nowowybudowanej osady otoczonej częstokołem.
• Bramy pilnuje Ione, która zapewniała ochronę ich pierwszego turnieju pięściarskiego. Witają ją wylewnie.
• Osada liczy nieco ponad setkę dusz, licząc z wojownikami. Uwagę zwraca wielka pusta wiata.
• W centralnie usytuowanej drewnianej wieży ekipę wita Menekrates. Dziękuje wylewnie za danie mu cynku, żeby ewakuował się z Kepoi.
• Drużyna opowiada mu ze szczegółami o swoich przygodach, niczego (prawie) nie zatajając. Kapłan ze szczególnym zainteresowaniem wysłuchuje o potężnej Wiedźmie z Lasu Namorzynowego, którą wcześniej miał jedynie za lokalny folklor. Menekrates też opowiada. I to dużo:

Opowieść Menekratesa:

• Wojna o Deltę zatrzymała się w martwym punkcie. Tanaisyńczycy zabarykadowali się w Kepoi i Derbent, opuścili forty Abila i Delos. Arystoteles skutecznie odciął kontakt morski z metropolią.
• Siły przeciwne tanaisyńczykom to Arystoteles i jego formalni sojusznicy: Frynon Widmowy Króli oraz rządząca Lasem Kurhanów przedstawicielka Starszej Rasy (to ci, którzy odmówili Wywyższenia i zwrócili się ku Chaosowi). Frynon jest w stanie wojny ze Starożytną, próbując odbić starożytne grobowce w Lesie Kurhanów, co trochę popsuło cały sojusz. A Arystoteles ma za małe siły, żeby dopaść tanaisyńczyków w ich twierdzach.
• Menekrates pozostaje obecnie pod patronatem Frynona, ale zachowuje pewną autonomię dzięki przyjaźni z Anemonem - Czerwonym Smokiem, którego stworzył Nekromanta podczas bitwy z drużyną.
• W wyniku jakiegoś zdarzenia, nieznanego kapłanowi, na świecie pojawiły się klony Bohaterów. Micheasz (którego ekipa spotkała) służy Frynonowi, Artis rezyduje w Forcie Delos z ramienia Starożytnej, a Pluto rozpala Piekielną Kuźnię u Arystotelesa. Gorgon Renan też jest czynny i dowodzi morską armią Wielkiego Czarodzieja.
• Trzy Lwy, o których dawno temu wspominal Arystoteles to potężne artefakty, ale Menekrates niewiele o nich wie. Prawdopodobnie znajdują się w posiadaniu Niezwyciężonego Hegemona Hesposa, władcy Naissus.
• Za to Serca wywierają zdecydowanie większy wpływ na aktualne wydarzenia. Są to potężne magiczne klejnoty, których moc zależy w dużym stopniu od wiedzy i potęgi osoby nimi władającej. Starożytna włada Szmaragdowym Sercem Lasu, Widmowy Król zaś posługuje się Ametystowem Sercem Otchłani. Nieznane jest położenie Szafirowego Serca Morza, w związku z czym kluczem do przyszłości Koban może być Bursztynowe Serce Gór, które czeka na zdobycie w górach na północnym zachodzie, w trzewiach Bursztynowego Szczytu...

II. Komentarz z drugiej strony zasłonki.

Gracze dowiedzieli się całkiem sporo o świecie z ostatniej rozmowy z Menekratesem. Brzmi jak wstęp do Wielkiego Questa? Może i tak, ale to wszystko jest konsekwencją zdarzeń, które miały miejsce na wszystkich sesjach od początku kampanii. Bursztynowy Szczyt ma epicką  fabułę, której tak brakuje w piaskownicach scenariuszowym fanatykom. Ale ma ją, bo powstała organicznie w trakcie gry. Nie siadłem sobie rok temu i nie wymyśliłem tego wszystkiego. Ba, przed rozpoczęciem kampanii nie wymyśliłem NICZEGO z tych wszystkich rzeczy. Za to teraz, po wielu sesjach wszytsko ładnie wpada na swoje miejsce.

Przy okazji, porada jak zrobić dobry (czytaj: nie nudny) infodump graczom - wystarczy najpierw przez trzydzieści kilka sesji zaangażować ich w tematy, o których chcesz opowiedzieć, a najlepiej przez ten cały czas tworzyć te tematy razem z nimi.

Większość przygody to wynik zgubienia się podczas podróży. Gdyby ekipa kontynuowała marsz jak po sznurku, to bez problemu dotarli by do Menekratesa. Zła pogoda albo zwiększa szanse zagubienia, albo sprawia, że w ogóle można się zgubić (w otwartym terenie przy dobrej widoczności i widocznych punktach orientacyjnych nawet nie rzucam).

Od kilku sesji pogodę ustalam rzucając kostkami pogodowymi, a nie jak wcześniej z tabeli. Jest to rozwiązanie wygodne i szybkie, wzorowane na tym, które przyjąłem w swoim module do Metamorphosis Alpha, który ogrywam na Hiperpegach.

Ruiny, które eksplorowali gracze mam rozpisane w miarę dokładnie, mam osobną mapę z dokładnością do jednej mili. Oprócz katedry, wieży i piramidy mieści się tam jeszcze kilka innych atrakcji, których PC na razie nie odkryli. Loch tym razem miałem gotowy, przygotowałem go sobie po tym jak poprzednim razem ekipa trafiła do zruinowanego miasta.

Kolejny odcinek już w nowym roku. Gracze mają trochę czasu, by zasatanowić się co zrobić dalej. Sam jestem bardzo ciekawy.

Do boju!