Magia i Miecz Schlägt Zurück

(Uwaga! Ten wpis jest bezczelnym budowaniem lansu i prezentowaniem nic niewnoszącego głosu w bezsensownej dyskusji)

Nikt się nie spodziewał takiego newsa. Legendarne, mityczne i kvltowe pismo ma powrócić i to nie jako taki sobie fanzinek w pedeefie, ale jako pełnoprawny papierowy magazyn. Chyba nie tylko ja jestem zaskoczony. Co można o tym sądzić?

***

Skąd się wziął sukces oryginalnej MiMy? (1) Z bezalternatywności. Ogólnopolskie mainstreamowe pismo o erpegach było jedno. W czasach jego świetności (druga połowa lat 90tych) internet nosiło się wiadrami, więc z tamtej strony też nie było konkurencji. (2) Jednak z pewnego nowatorstwa – rynek rpg był w Polsce nowy i młody, poza najstarszymi góralami wszyscy byli mniej lub bardziej początkujący. Wałkowanie po raz pińcetny ’20 rad, które uczynią z ciebie genialnego MG” miało więc jakiś sens. Łykałem te teksty niczym młody pelikan. MiM trafiła w odpowiedni dla siebie czas i była dość dobrym pismem. Mi się podobała.

***

Czy obecnie jest szansa na powtórzenie tego sukcesu? Nie. Rolplejowców (ssanie palucha mode on) jest może i tyle samo, co w latach 90tych, ale są mniej zdyscyplinowani (as in zdyscyplinowany elektorat) i mniej zwarci. Mogą też czytać całe mnóstwo materiałów w internetsach. I to materiałów zagranicznych, które są (krzywdząca generalizacja mode on) o dwie ligi wyżej od tego, co się pisze w Polsce.

Co było w dawnej MiMie i jak to się sprawdzi dzisiaj? Almanachy – dzisiaj nikomu nie jest potrzebny 10 stronicowy tekst o tym jak zbudowany jest zamek, albo jakie alkohole piło się w średniowieczu, bo można to w 5 minut znaleźć przez binga. Przygody – te mi się nigdy w MiMie nie podobały. W ogromnej większość były, co tu dużo gadać chujowe. W internetsach można znaleźć przygód na kopy. Też w większości chujowe, ale w takim razie po co je jeszcze dodatkowo drukować? Felietony – wolę ich sobie nie przypominać, bo o ile kiedyś mi się podobały, to teraz pewnie wywołałyby ból zębów. Teraz mamy nowe tematy, nowe kontrowersje, więc i nowe felietony by się przydały. Poradniki – zawsze na propsie. Teksty o mechanice – chętnie poczytam. Teoria – bardzo chętnie. Komiksy – byle były dobre (da się zrobić). Opka – won mi z tym (co do zasady)!

***

Kto będzie to pisał? Zapewne ludzie znani z sieci. Czyli mniej więcej wiadomo czego się spodziewać, erpegowa blogosfera nie jest specjalnie wielka, bez specjalnego wysiłku da się ogarnąć całość. Wydrukowali mnie w MiMie nie będzie specjalnie nobilitujące, bo będą tam drukowani tacy sami zawodnicy jak i ja, bloga sobie może każdy założyć i pisać co mu się podoba (krzywdząca generalizacja mode off).

***

Czy zatem jest sens reanimować (as in Reanimator) dawno leżącego trupa? Nie lepiej otworzyć coś pod nową nazwą? Nie. Otwarcie nowego pisma pod nową nazwą byłoby na 100% kompletną porażką biorąc pod uwagę stan rynku w Polsce. Wskrzeszenie MiMa ma jakieś szanse powodzenia, bo nazwa jest w środowisku kojarzona, jak zaznaczyłem na początku – nawet legendarna. Wszystkie dziody kupią z nostalgii i dla zasady. Młodsi kupią z ciekawości (ssanie palucha mode off).

***

Czy ja kupię? Owszem. Nawet jeśli pierwszy numer będzie obsysał to następne też będę kupował. Bo papierowy magazyn jest w pytę. Ściągniesz sobie fanzina, przelecisz po tytułach: nie interesuje mnie, nie interesuje mnie, nudne, po co o tym piszą, o – to może sobie przeczytam. Dziękuję, zin ląduje w dalekim zakątku dysku. A na papierze przeczytasz to co cię najbardziej interesuje, resztę odłożysz na później. Weźmiesz w łapę w oczekiwaniu aż się ryż ugotuje, zabierzesz do klopa. Wyciągniesz w fazie największego znudzenia podczas jazdy pociągiem. I przeczytasz sobie nawet to, co wydaje ci się najnudniejsze na świecie. I czasem odkryjesz dzięki temu perłę. Albo przynajmniej w miarę przyjemnie spędzisz czas.

***

Stękam, kwękam, ale pomysł jest dobry i warty wsparcia.