Upadek Lemurii. Odcinek 8. Powrót na bagna.

Po dłuższej przerwie powróciliśmy do przedpotopowej Krainy Dwóch Rzek. Tym razem gracze pierwszy raz od czasu pierwszej sesji wyściubili nosy za miasto. I od razu gra nabrała tempa.

Specyfiką tej kampanii jest duża rotacja graczy. Jak policzyłem, przez 8 sesji przewinęło się dziesięcioro postaci, przy czym tylko Izdubar pojawia się regularnie (7 na 8 sesji). W związku z tym okazuje się, że nasza gra to w zasadzie przygody Izdubara, reszta PC ma znaczenie drugoplanowe, pojawiają się, potem znikają na parę sesji, znowu wracają, ale nie mają swojej agendy, ich motywacje zostają gdzieś w cieniu i nie wpływają specjalnie na to, w którą stronę pójdzie kampania (wyjątkiem jedna sesja bez Michała). Izdubar natomiast zawsze jest motorem napędowym gry. Mnie to bardzo cieszy, granie z Michałem jest prawdziwą przyjemnością, zawsze z ochotą wyglądam kolejnej sesji. Z całym szacunkiem, ale to miła odmiana po różnych męczybułach, szczególnie z ekipy z Nowego Świata.

Historia, jak to w staroszkolnej piaskownicy, poszła w nieoczekiwaną stronę - głupia sprzeczka ze zbrojnymi i ekipa wyruszyła na wojnę z żaboludźmi, zamiast do podziemi zamku. Eksplorując bagna Kullab odkryli ruiny, które kiedyś umieściłem na mapie i trzeba było wymyślać na bieżąco co tam w zasadzie się mieści. Zresztą, jeśli poszliby do podziemi twierdzy Alinjasza (może to będzie mój Blackmoor?) to też bym musiał improwizować, nie sądziłem, że nowe plotki wypędzą ich z bezpiecznego miasta.

Wszystko zaczęło się od tego, że postanowiłem dodać nowy dungeon w okolicy, bez szczególnego namawiania graczy, żeby tam poszli. Dalej to już strumień wydarzeń - wylosowanych i wymyślonych ad hoc. Żywa ilustracja tezy, że fabułą jest to co dzieje się pomiędzy rozpoczęciem i zakończeniem sesji. O ile eksploracja podziemi Lagasz była interesująca, to jednak nieco statyczna. Teraz gra dostała trochę więcej dynamiki.

Ponieważ skończyły się plotki z poprzedniego rozdania, dodałem nowe, przy czym tym razem nie losowałem ich w całości, tylko obudowałem wokół wydarzeń, które miały już miejsce (tajemniczy nocny atak węża w świątyni Abakusa), poprzednich plotek, co do których miałem pewność, że zapadły w pamięć graczom (polowanie na jaszczury na pustyni - uznane przez graczy za quest na pierwszej sesji), albo miejsc znanych graczom (twierdza Alinjasza).

Gracze mieli dużo szczęścia, że przeżyli, jak zawsze w Dziczy. Izdubar po raz kolejny otarł się o śmierć. Tym razem uratował go dupochron, który dodałem na początku, czyli Save vs Death w wypadku gdy hapeki spadają do 0. W ten sposób nadal zachowaliśmy czyste konto w temacie zgonów PC. Nie jest to jednak wynik mechanicznych udogodnień, tylko ostrożności postaci: Save vs Death zastosowałem do tej pory tylko dwa razy.

Wprowadziłem zróżnicowanie współczynnika Morale najemników. Teraz każdy oddział ma k6+4+CHA bonus kierownika. Do tej pory przyznawałem je w stałej wysokości, zależnej od rodzaju najemnika, tak jak podano w Labyrinth Lord.

Przechodząc do przebiegu wydarzeń:

Wystąpili:

Izdubar (Michał), kapłan boga Abakusa na misji ewangelizacyjnej, były stajenny, niebyt silny, niezbyt zręczny, niezbyt bystry (i na tym lista jego „niezbytów” się nie kończy), z sukcesami na polu dyplomacji, poszukuje legendarnego mechanizmu liczącego Abakusa

C 2, STR 7, DEX 9, CON 10, INT 7, WIS 12, CHA 8, HP 6, AC 3

Skaaag (Łukasz), drużynowy tank i bank, Kainita z żyłką do interesów, nigdy uczciwie nie pracował, zawsze żył z procentów

D 1, STR 11, DEX 9, CON14, INT 10, WIS 12, CHA 8, HP 9, AC 3

Kamael (Mariusz), ubogi białowłosy Nefilim, były stajenny, jego anielski ojciec zostawił matkę - ubogą rolniczkę i poleciał w diabły

E 1, STR 14, DEX 13, CON 17, INT 10, WIS 11, CHA 6, HP 10, AC 8

Oraz najemnicy Izdubara:

Liwir-Esagil, , F 0, DEX 14, HP 3, AC 3, Morale 9, ciężkozbrojna, była handlarka

Ubara-Tutu, F 0, STR 8, DEX 8, HP 6, AC 5, Morale 9, ciężkozbrojny, były cieśla okrętowy

Sisutros, F 0, STR 15, DEX 14, HP 5, AC 3, Morale 9, ciężkozbrojny, były uczeń jubilera

Iddin Ninszubur, F 0, DEX 12, HP 2, AC 4, Morale 9, cieżkozbrojny, były woźnica

a także Skaaaga:

Amare, F 0, DEX 11, HP 6, AC 4, Morale 6, ciężkozbrojna, była bezrobotna

Lugulbanda, F 0, HP 2, AC 4, Morale 6, ciężkozbrojna, zabita przez zmiennokształtnego

Silili, F 0, DEX 7, HP 5, AC 5, Morale 6, ciężkozbrojna, zabita przez zmiennokształtnego

Ninbanda, F 0, DEX 6, HP 4, AC 5, Morale 6, ciężkozbrojna, była handlarka

Nin-Kagina, F 0, DEX 14, HP 2, AC 3, Morale 6, ciężkozbrojna, były leśnicza

Nammu, F 0, DEX 7, HP 2, AC 5, Morale 6, ciężkozbrojna, była garbarka

Sabita, F 0, DEX 14, HP 3, AC 3, Morale 6, ciężkozbrojna, była cyrkowczyni

Jajebie, F 0, DEX 7, HP 3, AC 5, Morale 6, ciężkozbrojny, były rybak, obiekt kpin całej drużyny

Inkiszusz, F 0, HP 4, AC 4, Morale 6, ciężkozbrojny, zabity przez zmiennokształtnego

I. Plotki.

1. Po ulicach Lagasz pełzają wielkie węże i mordują mieszkańców. Oczywiście, tylko w biednych dzielnicach, bogaci sobie radzą ze swoimi prywatnymi armiami.

2. Wielmożna Anagalszu zaginęła na pustyni podczas łowów na wielkie jaszczury gdzieś na północny wschód od Lagasz. Cała jej drużyna została wycięta w pień, lecz jej ciała nie odnaleziono.

3. Twierdza Alinjasza została zaatakowana, plugawe stwory wylazły z podziemi, okazało się, że pod fortecą mieszczą się obszerne korytarze.

II. Miejsca.

Lagasz, Twierdza Alinjasza, Bagna Kullab i ruiny na nich położone.

III. Wydarzenia.

Po ostatniej przygodzie Izdubar znowu został sam, kompania gdzieś się rozpłynęła, a Musa został wysłany jako posłaniec świątyni Abakusa z jakąś trywialną misją. Niedługo jednak trwał odpoczynek, bo spod ziemi wychynęli Skaaag i (niewidziany od przedwojny!) Kamael.

Ekipa siadła w szynku i zaczęła gromadzić plotki. Szybko ustalono, że nasi zawodnicy wrócą do położonej na Bagnach Kullab Twierdzy Alinjasza, która podobno została zaatakowana z podziemi. Zebrano zapasy, zaciągnięto 9 nowych najemników (wydając najpierw górę kasy na rekrutację) i wyruszono na zachód. Kapłanka Takurtum z trudem ukrywała radość, że kłopotliwy adept wyrusza w delegację.

Podróż na bagna upłynęła bez ciekawszych zdarzeń. Wykuta w czarnej skale twierdza stała na miejscu. Wewnątrz było więcej niż zwykle zbrojnych, zwabionych wieściami (prawdziwymi, jak się okazało) o ataku na fort. Część z nich była ranna. Ekipa rozlokowała się na dziedzińcu i zaczęła węszyć za nowymi informacjami. Doszło do pyskówki z jakimiś zbrojnymi (reakcja: 2), którzy ponieśli straty w starciu z żaboludami na bagnach, a Izdubar i Skaaag próbowali ich przekonać (bezskutecznie) o swoich przewagach w wojnie z tymi stworami. Nasi zawodnicy stwierdzili, że pokażą niedowiarkom jak się tępi płazy i postanowili o poranku wyruszyć na bagna, zamiast do podziemi twierdzy.

Ale do poranka było jeszcze dużo czasu. W środku nocy na dziedzińcu twierdzy powstało jakieś zamieszanie. PC zainteresowali się tematem i dołączyli do tłumu gapiów. Jeden ze zbrojnych leżał na ziemi targany konwulsjami i toczył pianę z ust. Po chwili jego paznokcie zaczęły zmieniać się w pazury, a na twarzy pojawiło się owłosienie. Tłum nie za bardzo wiedział co z tym zrobić, inicjatywę przejęła więc drużyna. Kamael spróbował magicznie uśpić nieszczęśnika, ale nie przyniosło to rezultatu. Nefilim spróbował więc bardziej konwencjonalnej metody i spróbował zioma ogłuszyć. Też się nie udało, co więcej - zmieniający postać człowiek ocknął się i wobec stosowania przeciw niemu przemocy - ruszył do walki.

Skaaag nakazał atak swoim najemnikom (jeden się złamał), do akcji wkroczyli też postronni zbrojni. Dwójka najemników drużyny zginęła w ciągu chwili, do akcji wkroczyli więc Skaaag i Izdubar. Ten drugi pechowo stał się celem ataku zmiennokształtnego i szybko został wyłączony z akcji cudem tylko unikając śmierci. Zbrojni i najemnicy (oraz ich fragmenty) latali na wszystkie strony, ale w końcu udało się zabić bestię. Z wewnętrznej twierdzy wyszedł sam Alinjasz w towarzystwie swojej gwardii i zbadał zwłoki za pomocą srebrnego sztyletu. Orzekł, że to bardzo niebezpieczny zmiennokształtny.

Izdubar wyleczył swoje rany, o poranku pochowano poległych w kryptach wykutych w skale na zewnątrz twierdzy (zginęło troje z nowych najemników). Zgodnie z zapowiedzią - ekipa ruszyła na moczary w poszukiwaniu plugawych żaboludów, wcześniej przysposobiwszy przewodnika (mieli ciągle w pamięci błądzenie podczas pierwszej wizyty). Przewodnik wspomniał o ruinach miasta na północnym zachodzie, tam więc skierowano kroki.

Niedługo po wymarszu drużyna natrafiła na dwa wielkie pająki czające się w sieci w zagłębieniu terenu. Udało się je zaskoczyć, Kamael uśpił oba, reszta je zaciukała. Wśród sieci znaleziono złoty naszyjnik. Przewodnik opowiedział, że takie pająki nazywa sie „czarnymi wdowami” lub „wdoworobami”, rozpoznać je można po białej plamie w kształcie klepsydry na odwłoku.

Niedaleko dalej, drużyna zauważyła wystające z bagniska dziwne sanie. Udało się je wyciągnąć liną, okazało się, że są zaprzężone w dwa szkielety wielkich ryb. Ku rozczarowaniu wszystkich, nie znaleziono żadnych prezentów.

Kolejne dwa dni upłynęły na spokojnym marszu. Inaczej było jednej nocy - koło obozu przemaszerowało sześć trzymetrowej długości jaszczurów. Całe szczęście, nie zainteresowały się drużyną i zniknęły w mroku.

Pod koniec trzeciego dnia od wymarszu z twierdzy, ekipa dotarła do ruin. Okazało się, że jest to miasto z białego marmuru, mocno nadgryzione zębem czasu, pochłonięte przez bagno i porośnięte roślinnością. Noc spędzili pod murem, następny dzień poświęcili na eksplorację. Wśród kilkunastu jeszcze trzymających się budynków nie znaleźli prawie nic ciekawego.

Prawie - w zalanej wodą piwnicy stojącego na środku gmachu natrafili na podwójne metalowe drzwi. Oba skrzydła były idealnie dopasowane i nie dały się otworzyć. Wzbudziły wielkie zainteresowanie drużyny, ostatecznie rozmontowali kawał muru dookoła, aby przekonać się, że oprócz drzwi jest tam również metalowa ściana wpuszczona w glebę. Dalej nie byli w stanie się dostać.

Przed gmachem znajdowała się studnia. Zaglądając do środka nasi zawodnicy dostrzegli, że tuż nad poziomem błotnistej breji na dnie znajduje się wejście do korytarza biegnącego w kierunku centralnego gmachu. Opuścili Kamaela na linie, ten stwierdził, że od studni odchodzi kamienny korytarz zakręcający w lewo.  Na razie nie zdecydowali się na jego zbadanie. 

Drużyna spędziła spokojną noc w ruinach i o poranku wyruszyła na północ, do wioski, z której pochodził ich przewodnik. Dotarli tam bez przeszkód. Sioło leżało nad brzegiem jeziora, składało się z drewnianych domów na palach i wieży z białego kamienia, która służyła miejscowym za magazyn i schron na wypadek ataku bagiennej fauny. Ekipa postanowiła zastanowić się co dalej. Izdubar ponadto musiał odbyć poważną rozmowę z Liwir Esagil, która poznała wojaczkę na tyle dobrze, że zapragnęła odejść i założyć własny oddział (znaczy - awansowała na pierwszopoziomową Fajterkę).