Bursztynowy Szczyt. Odcinek 6. Z ziemią znów jednością stają się kości.

For summary in English scroll down.

W kolejnym odcinku Bursztynowego Szczytu następuje uspokojenie na odcinku podróży czasoprzestrzennych, zamiast tego bohaterowie już w komplecie wracają do eksploracji lochów pod Zamkiem Kepoi. Co tam znaleźli? Przekonajmy się!

Wystąpili:

Anaksymander (KK), odporny, ale szpetny weteran, posłaniec z upadłego rodu, poszukuje w Koban legendarnego rodzinnego grobowca z rodowym ostrzem

F-M 1, STR 13, INT 10, WIS 9, DEX 8, CON 17, CHA 7, AC 2, HP 4

Perykles (SB), silny i przystojny były górnik, topór do wynajęcia,

F-M 1, STR 15, INT 9, WIS 11, DEX 9, CON 14, CHA 16, AC 2, HP 6

Zenon (KS, główna postać), bystry guślarz z Tanais, oszpecony wielkim znamieniem na twarzy, wypalonym mu za rabowanie grobów, poszukujący swego zaginionego mistrza Arystotelesa, niedawno odczarowany z kamienia

M-U 1, STR 10, INT 15, WIS 12, DEX 12, CON 8, CHA 7, AC 9, HP 6, SP 2

Pluto (KS, postać zapasowa), pochodzący z Wielkiego Stepu entomolog, mało obrotny społecznie, za to silny jak tur, również dawny uczeń Arystotelesa

M-U 1, STR 17, INT 12, WIS 12, DEX 8, CON 13, CHA 7, AC 9, HP 5, SP 1

Wraz z dotychczasowymi przybocznymi:

Tmolus (F-M 1, STR 11, INT 15, CON 8, DEX 12, HP 7, AC 4)

Rodope (F-W 1, STR 6, CON 6, INT 14, DEX 12, AC 2, HP 5)

Danae (F-W 1, STR 9, CON 9, INT 7, DEX 10, AC 2, HP 6)

Katana (F-W 1, STR 13, CON 10, INT 13, DEX 10, AC 2, HP 5)

z których wszyscy zostali wybici do nogi w starciu ze Straszliwymi Szkieletami oraz przybocznymi nowymi, z których wszyscy póki co, szczęśliwie, żyją:

Raisa (F-W 1, STR 8, CON 11, INT 8, DEX 14, AC 4, HP 7)

Damianos (F-M 1, STR 7, CON 10, INT 15, DEX 7, AC 4, HP 5)

Gygea (F-W 1, STR 7, CON 8, INT 6, DEX 10, AC 4, HP 6)

Strofius (F-M 1, STR 12, CON 8, INT 12, DEX 14, AC 4, HP 2)

Mulius (F-M 1, STR 8, CON 12, INT 12, DEX 11, AC 4, HP 5)

Davos (F-W 1, STR 8, CON 6, INT 9, DEX 13, AC 4, HP 4)

I. Wydarzenia.

Ekipa w dobrych nastrojach siedziała w Zamku Kepoi. Podliczyli fundusze i stwierdzili, że stać ich na jeszcze jeden oddział najemników. Wyłożyli monalizę drobną i wkrótce mieli sześcioro nowych weteranów na swoich usługach. Nie czekając ruszyli z nimi do lochu.

Bez przeszkód dotarli do drzwi prowadzących do wielkiej sali z basenem, ale kolec puścił, musieli więc na nowo mocować się z wrotami. Za łom chwycił najsilniejszy ze wszystkich Pluto, ale szło mu niesporo. Walczył z drzwiami, ale nagle poczuł coś dziwnego i jego boski zmysł ostrzegł o zasadzce - w ciszy z głębi korytarza zaczęły się wyłaniać rzędy szkieletów z włóczniami. Drużyna zdążyła się przygotować - rozdano flaszki z olejem, naszykowano kusze i ustawiono szyk. Olej położył kilka trupów, ale nie wszystkie flaszki się roztłukły. Ostrzał z kusz okazał się bronią obosieczną, bo strzelcy mocno poszczerbili również swoich kompanów w pierwszej linii. Szkielety padały w dużej liczbie, ale z korytarza wychodziły kolejne. W końcu marsz się zakończył, na polu bitwy zostały ostatnie 4 kościotrupy, ale okazały się najtwardsze ze wszystkich - położyły trupem trójkę najemników, kusznicy z drugiej linii dobili czwartego - udało się zwyciężyć, ale straty były wielkie. Polegli wszyscy Weterani z pierwszego rozdania, w tym największe sławy - Katana i Tmolus, człowiek od wszystkiego. Ekipa zebrała poległych i tarcze po zniszczonych szkieletach i ruszyła na powierzchnię.

Szli powoli obładowani sprzętem i poległymi. Przy rozpiłowanej kracie natrafili znowu na Klakonów - niewielkich owadzich humanoidów. Pluto zna ich język, więc zdołali się porozumieć, ustalili, że w razie czego mogą sobie wzajemnie zostawiać wiadomości na ścianach lochu.

Po wyjściu z lochu zorganizowano pogrzeb w kamiennych kryptach pod miastem. Oddano cześć poległym, ze szczególnym uwzględnieniem ulubieńców - Katany i Tmolusa. Potem była oczywiście stypa, więc do eksploracji podziemi wrócono dopiero kolejnego dnia.

Bez przeszkód dotarli do drzwi, które zatrzymały ich poprzednim razem. Tym razem zanim udało się je otworzyć, z głębi korytarza wyszło kilka truposzy (jeszcze w miarę świeżych), ale udało się je pogromić bez strat własnych. Ekipa weszła do dużej sali z basenem, gdzie niegdyś uciekali przed Myrmidonami. Przed przystąpieniem do badania licznych drzwi postanowili obejść całość dookoła i dokładnie zmapować. Znaleźli wiele drzwi umieszczonych w regularnych odstępach. Zbadali też dokładnie posąg za kurtyną wodną - przedstawiał idącą kobietę o dwóch twarzach - lewa przedstawiała pysk hieny, prawa to goła ludzka czaszka. Nie znaleziono nic specjalnie ciekawego w otoczeniu figury. Na drugim końcu sali znajdowały się wielkie, podwójne wrota z mosiądzu.

Kiedy kończyli badanie sali, natrafili na oddział hieno-ludzi, podobnych do spotkanych w pierwszej wyprawie. Nie zostali zaatakowani z miejsca, co więcej, okazało się, że jeden z najemników zna ich język. Sami określali się jako Lud Pustyni i zostali wezwani do tego świętego miejsca aby przepędzić stąd bluźnierców (czyli drużynę). Dali się przekonać, żeby ekipa wyszła z sali po dobroci, ale potem zirytowali się zadawanymi im pytaniami i zaatakowali. Zenon był jednak w pogotowiu i uśpił wszystkich, zanim doszło do zwarcia. Śpiących zarżnięto i powrócono do badania sali.

Zaczęli od lewej, sprawdzając drzwi po kolei, wzdłuż ścian. Pierwsze drzwi zbadano ostatnim razem, za drugimi - zgodnie z oczekiwaniami (mapa się zgadzała) - była krata blokująca przejście w sali z amebą. Za kolejnymi drzwiami było kolejne kilka trupów, które pokonano bez większych problemów. W niewielkiej sali 10 na 10 stóp były nisze, w których znaleziono nieco srebrnych monet. Oraz coś nowego - kafelki przedstawiające symbole słońca, księżyca i gwiazd, które można było przesuwać w górę lub w dół. Ekipa upewniła się, że to nie pułapka i Anaksymander zaczął manipulować urządzeniem. Przesunął w górę kafelek z symbolem słońca - nic się nie stało. Przesunął w górę kafelek z symbolem księżyca - nagle! - z posągu w końcu komnaty wystrzelił czerwony promień wycelowany w Damianosa! Zbrojny w ostatniej chwili uskoczył i uniknął trafienia. Po chwili konsternacji Anaksymander wrócił do badania zagadki. Sprawdził po kolei wszystkie możliwe kombinacje, ale nie wywołał już żadnego efektu.

Ekipa postanowiła wyjść z lochu i nieco odpocząć. Po drodze spotkali w korytarzu wielkiego czworonożnego jaszczura plującego jadem, ale zastrzelili go zanim zrobił coś poważnego, nie dając szans Zenonowi, który próbował gada uśpić. Kiedy odetchnęli świeżym powietrzem Zenon poczuł, że od tego całego odkrywania starożytnych tajemnic jego moc wzrosła.

Po odpoczynku wrócili do lochu. Postanowili sprawdzić co tam u zawodnika mieszkającego za drzwiami, z których wychodziły pająki. Niestety, przed wrotami czekała grupa uzbrojonych szkieletów, a na nawoływanie nikt nie odpowiadał, zatem odpuścili. Wrócili więc do sali z basenem. Otworzyli kolejne drzwi (tym razem już po lewej stronie posągu) - z małej (10 na 10 stóp) komnaty wysypał się oddział hieno-ludzi! Ekipa była dobrze przygotowani do walki, część wrogów padła zastrzelona, resztę Zenon uśpił zaklęciem. W niszach znaleziono trochę złota i kilka równo ułożonych klejnotów (pierwszy grubszy łup!). Były tam też kafelki z symbolami - pewnie dlatego przestawianie poprzednich nie wywołało większego efektu - to nie był jedyny element układanki. 

Zastanawiając się nad starożytnymi łamigłówkami wyszli z podziemi.

Taki mały kawałek lochu, a ile radości!

II. Komentarz z drugiej strony zasłonki.

Na odmianę po ostatnich dziwacznych i rozbudowanych fabularnie przygodach, tym razem mieliśmy klasyczną wyprawę do lochu, z walką, zagadkami i spotkaniami dziwnych istot.

Gracze w starciu ze szkieletami podjęli ryzykowną decyzję o prowadzeniu ostrzału z drugiej (trzeciej i czwartej też) linii, kiedy pierwsza jest zaangażowana w walkę w zwarciu. Łatwo w takiej sytuacji o friendly fire - zarządziłem, że każde pudło w rzucie na trafienie wymaga kolejnego rzutu, tym razem na trafienie kogoś ze swoich - jeśli wypadnie hit, to jebs, bełt trafił w plecy któregoś z naszych. Żeby prowadzić skuteczny ostrzał z dalszych szeregów potrzebna jest jakaś przewaga wysokości.

Czar uśpienia powoduje błyskawiczny awans M-U. W OD&D, gdzie wpada po 100xp za każdą kostkę przeciwnika można awansować po dwóch - trzech udanych uśpieniach. Zenon natrzaskał tyle expa, że starczyło by na trzeci poziom. Na razie mamy jednak pierwszy w kampanii awans na drugi level. Do tego przerzucił HP - miał 6, teraz ma 7. Szczęście sprzyja magikowi.

Zaskoczenia przez szkielety udało się uniknąć dzięki patronowi Pluta - ma on z urodzenia zdolność pozwalającą na zanegowanie skutków jednego zaskoczenia na sesji.

Kolejny odcinek, jak zwykle - za dwa tygodnie.

Do boju!

Summary:

Amberpeak. Episode 6.

Our brave party hired six more Veterans and delved the dungeon they were already familiar with. When they tried to open the door to the hall in which some time ago they escaped chaotic Myrmidons a large group of skeletons emerged from the dark - they were all destroyed, but four hired Veterans fell, including party’s two favorite retainers - Tmolus and Katana. Substantial damage was dealt by friendly fire. PCs decided to carry out the dead. On their way back they encountered a group of Klakons - insect-like humanoids, which they encountered previously. Pluto was able to communicate with them and they agreed that they may exchange messages on the dungeon walls whenever they need any assistance.

In the city a funeral for the deceased was held, and later the party went back to the dungeon. They vanquished a group of walking corpses and entered the large hall with a basin full of bones and muddy water. They investigated and mapped the hall, on southern end there was a statue of a two-faced woman (one face was hyena-like, the second one was a human skull), on the northern one there was a large, double, brass door. They encounter a group of hyena-men, who called themselves The Desert People and claimed they were sent here to protect the holy site from blasphemers (namely the party). They were not immediately hostile, but eventually got irritated and attacked. Zeno put them all to sleep with his spell.

PCs were back to investigating the hall. Behind one of the many doors they found a group of walking corpses (easily defeated), some silver coins and a peculiar device - three tiles with symbols - sun, moon and stars respectively. There was a possibility of shifting the tiles up and down. Anaximander started manipulating the device - nothing happened after he moved the sun symbol up, but when he lifted the moon symbol a red ray beamed from the two-faced statue and almost hit one of the retainers. They checked all combinations but nothing more happened.

They decided to leave the dungeon (vanquishing a poison spitting lizard on the way back) allowing Zeno to level up and soon were back to the hall. They opened another door on the left of the statue. A group of hyena-men attacked, but were defeated with missile weapons and sleep spell. Some gold and gems were found, along with another set of sun-moon-stars tiles. PCs decided to rest before continuing the investigation and left the dungeon.

It was a standard (but fun) OD&D game revolving around a dungeon, combat and puzzle-solving. In the bloody fight with the skeletons the players decided to allow missile fire from the back rows, which was very risky for the combatants in the front rows - I ruled that any miss should by rerolled and a subsequent hit means that an ally in the front row was hurt.

Next episode in two weeks. 

List of previous episodes:

Episode 1.

Episode 2.

Episode 3.

Episode 4.

Episode 5.

Further reading:

On magic in Amberpeak.

On hiring retainers and Wilderness travel in OD&D.