Upadek Lemurii. Odcinki 12 i 13. A kto umarł, ten nie żyje.

Lemuria wraca! Po dłuższej przerwie rozegraliśmy dwie sesje w ciągu dwóch tygodni. Poniżej zbiorczy raport, łatwo zorientujecie się, kiedy nastąpiło przejście, bo zmienił się skład. Oczywiście, poza głównym bohaterem, którym pozostaje Izdubar. Zresztą, na koniec okazało się, że nie tylko jest bohaterem głównym, ale w dodatku... A to już przekonajcie się sami. Komentarz na końcu.

Wystąpili:

Izdubar (Michał), kapłan boga Abakusa na misji ewangelizacyjnej, były stajenny, niebyt silny, niezbyt zręczny, niezbyt bystry (i na tym lista jego „niezbytów” się nie kończy), dotknięty klątwą zmiennokształtności, poszukuje legendarnego mechanizmu liczącego Abakusa i zemsty na szczuroludziach za zniszczenie jego świątyni

C 3, STR 7, DEX 9, CON 10, INT 7, WIS 12, CHA 8, HP 13, AC 3

Śledź (KS), były wielorybnik, niezbyt bystry, za to zwinny jak cholera mistrz harpuna (rada od Sędziego - spraw sobie porządną zbroję człowieniu! komentarz po ostatniej sesji - a nie mówiłem?)

F-M 1, STR 10, DEX 17, CON11, INT 6, WIS 10, CHA 9, HP 8, AC 5

Oren (KK), początkujący i obiecujący akolita Abakusa o ciężkiej ręce

C 1, STR 14, DEX 12, CON13, INT 10, WIS 15, CHA 12, HP 7, AC 3

Uborat Tutu (Planetourist), słabowity, ale bardzo zwinny sztukmistrz, dawniej zajmował się uprawą roli, ale teraz przemierza świat w towarzystwie swych dwóch wiernych psów bojowych

M-U 1, STR 6, DEX 15, CON 9, INT 11, WIS 9, CHA 14, HP 4, AC 8

Kamael (Mariusz), niegdyś ubogi, białowłosy Nefilim, były stajenny, jego anielski ojciec zostawił matkę - ubogą rolniczkę i poleciał w diabły

E 1, STR 14, DEX 13, CON 17, INT 10, WIS 11, CHA 6, HP 10, AC 3

Tym razem, po ostatnich masakrach nasi zawodnicy nie zdecydowali się na rekrutację najemników. Zresztą - nawet nie mieli za bardzo pieniędzy na ten cel.

I. Plotki.

1. W podziemiach świątyni Ea zalęgły się wielkie drapieżne ryby w dużych ilościach. To z pewnością klątwa na bluźnierców, kapłani sprzeniewierzyli się swojej wierze.

2. Wielki turniej łuczniczy w zamku Barad-Zera wygrała Amatsunu, wielka wojowniczka pochodząca znad morza na dalekim zachodzie. Podobno teraz przebywa w Lagasz i przepija zdobytą nagrodę.

II. Miejsca.

Lagasz i Podświat pod tymże.

III. Wydarzenia.

Wyznawcy Abakusa zostali sami z problemem martwego Skaaaga. Całe szczęście dostali niespodziewane wsparcie, bo przypałętał się do nich Uborat Tutu (wraz z dwoma potężnymi psami bojowymi), który niegdyś obłowił się z Izdubarem przy szkielecie wielkiego jaszczura. Postanowili zorganizować wraz z nim kolejną wyprawę w Podświat Lagasz.

Weszli pod ruiny świątyni Abakusa i ruszyli w korytarze. W jaskini zaraz za świątynią na suficie siedziały wielkie gekony (jak prawie zawsze), ale udało się je sprytnie wyminąć przeskakując nad rozpadliną zamiast przechodzić skalnym mostem.

Idąc dalej dotarli do jaskini z sufitem porośniętym dziwną fioletową substancją, która odstraszyła ich poprzednim razem. Tym razem sprawdzili temat dokładnie. Oren ruszył do jaskini i został momentalnie przygnieciony rozszerzającą się błoną z sufitu. Biedak zaczął się dusić, więc Izdubar ruszył mu z pomocą i przytknął pochodnię do błony. Dałem 1 na 6 szans, że wywoła to jakiś skutek. Zgadnijcie co się stało, macie trzy strzały. PIERDUT!. Po chwili wszyscy byli lekko poparzeni i oszołomieni oraz od stóp do głów pokryci lepką substancją, która pozostała po wybuchu. Podleczyli się i ruszyli dalej.

Trafili do kamiennej sali, w której stoczyli walkę z dwoma podziemnymi istotami, które wcześniej spotkała inna drużyna. Może określenie „walka” to za dużo, bo zawodnicy padli uśpieni jednym czarem Uborata.

Przystąpiono do otwierania drzwi znajdujących się w sali. Szło niesporo, kiedy Oren grzebał przy wrotach z korytarza nadszedł świecący w ciemnościach wielki żuk (takie istoty również kiedyś były spotykane). Udało się go szybko zaciukać, a w zasadzie zagryźć za pomocą psów Uborata. Oren dalej grzebał, a tymczasem z korytarza nadszedł w ordynku oddział szkieletów. Izdubar odpędził dwa, reszta została zatłuczona. W końcu udało się otworzyć drzwi: za nimi było gniazdo węży. Izdubar zauroczył wszystkie (Snake Charm) poza jednym, którego wyciągnięto na zewnątrz i ubito. W gnieździe znaleziono symboliczną ilość kosztowności.

Uborat stwierdził, że miały być łatwe łupy, a tu ciągła walka, a skarbów żadnych, wycofał się więc z wyprawy. Ekipa opuściła więc Salę Trzech Bitew i wróciła na powierzchnię, a magik poszedł w diabły. Pożytkiem z jego udziału było to, że Izdubar i Oren postanowili przysposobić psy bojowe. Udali się do odpowiedniej hodowli i kupili dwa ogary. Po drodze zaczepili ich pijani wyznawcy Marduka, ale nie doszło do większej rozróby.

Kiedy siedzieli na komnatach kminiąc co dalej, spotkał ich niespodziewany zaszczyt. Odwiedziła ich nieziemsko piękna kobieta o czarnych włosach w towarzystwie orszaku trzech mężczyzn i trzech kobiet niosących miecze (oraz jeszcze dwóch niewolników trzymających płaszcz). Przedstawiła się jako Merilith i wdała się z naszymi asami w dysputę teologiczną próbując ich namówić do ataku na świątynię Erry, boga zarazy. Podała im lokalizację przeklętego przybytku insynuując jednocześnie związki tego bóstwa ze szczurami, które puściły z dymem chram Abakusa. Izdubar w międzyczasie zlustrował ją magicznie stwierdzając bardzo silną magię. Po długiej rozmowie w końcu Marilith odeszła, zostawiając za sobą obezwładniający zapach drogich perfum.

Izdubar stwierdził, że z pewnością mieli do czynienia z aniołem. Wraz z Orenem przenieśli się do lokalu w pobliżu rzekomej świątyni i zaczęli obserwować obiekt (jakąś opuszczoną ruinę), na razie bez skutku.

W międzyczasie do drużyny dołączyli Śledź i Kamael. Izdubar zostawił Orena na czatach pod ruiną, a sam wraz z nowoprzybyłymi (i pisarnią) ruszył dalej badać lochy.

Bez większych przygód dotarli do Sali Trzech Bitew. Kamael swymi nefilimskimi zmysłami odkrył tam tajemne przejście, które po chwili udało się otworzyć z pomocą gigantycznej ości znalezionej swego czasu na Bagnach Kullab. Ekipa zagłębiła się w nową sekcję podziemi. Znaleźli tam dziwną drewnianą figurkę obojniaka, płaskorzeźbę przedstawiającą dwunożnego jaszczura (nieumyślnie ją roztłukli, za nią była nisza, a w niej skitrane pieniądze) i kraty z dziwnej substancji - miękkiej i elastycznej, ale zadziwiająco wytrzymałej. Za kratami były dwie misy z wodą, udało się w nich pogrzebać 3 metrowymi kijami, ale bez efektu. Dalej znaleziono zwłoki wielkiego jaszczura, na których pożywiały się wielkie stonogi. Śledź nie dał im szans celnie rzucając flaszką z oliwą. W brzuchu jaszczura Kamael znalazł drobne kosztowności.

W jednej z sal naszym asom wybuchł w twarz chmurą pyłu jakiś obiekt pod sufitem. Nie wywarło to na nich wrażenia, ale Ogary Abakusa (o imionach Plus i Minus) wpadły w szał i dały nogę. Udało się je dopędzić dopiero przy wyjściu z lochu. Były jednak ciągle pod wpływem dziwnej substancji i zaatakowały Izdubara, który próbował je uspokoić. Mogło się skończyć tragicznie, ale Kamael czuwał i uśpił pchlaki zaklęciem. Wynieśli je na powierzchnię, przywiązali i zostawili miski z wodą i żarciem, poczym sami wrócili do badania lochu.

Tym razem poszli w stronę dużej sali z posągiem trójokiej kobiety. Uderzyli w pierwsze z brzegu drzwi po prawej stronie od wejścia. Za nimi znaleźli dziwny kawałek małego niebieskiego arkusza z elastycznego materiału. Nie wiedzieli, do czego służy, ale zabrali ze sobą. Kiedy rozbrajali następne drzwi zostali zaatakowani od tyłu przez czwórkę świnioludzi (humanodialnych wieprzy). Walka była krótka, prosiaki dały nogę zostawiając na polu bitwy dwóch poległych.

Przy dalszym rozbijaniu drzwi ekipa natrafiła na kolejne stonogi wyłażące przez dziury w rąbanych drzwiach. Nie dali im szans zatłukując bez litości. Kawałek dalej natrafili na wielkie węże pilnujące garnca ze złotem. Izdubar je oczarował, więc bez problemu zgarnęli kosztowności.

Kiedy zbierali się do dalszego marszu, do ich uszu dobiegł odgłos drapania i popiskiwania. Nagle! Z głębi podziemi wysypała się horda wielkich szczurów! Kamael szybko uśpił 9 z nich, poszła też flaszka z oliwą, ale i tak fala wrogów zalała naszych asów. Bronili się dzielnie, ale bogowie losu nie byli po ich stronie. Wszyscy krwawili z mnóstwa małych ran. Kamael radził sobie najlepiej, ale jako pierwszy został pochłonięty przez futrzaną falę. Izdubar ze Śledziem stwierdzili, że nie mają szans sami, więc zaczęli uciekać. Zostali dopadnięci, ale znowu uciekli, tym razem rzucając za siebie flaszkę z olejem. To poskutkowało - aż 6 szczurów zajęło się ogniem, a reszta uciekła. Wrócili po nieprzytomnego nefilima i ruszyli do wyjścia.

Nie dane im było jednak zaznać spokoju, bo w sali z posągiem z ciemności wyleciały wielkie pszczoły i bez dania racji zaczęły żądlić! Śledź został poważnie pokąsany, spuchł i osunął się na ziemię bez życia. Izdubar nie próbował go ratować, tylko dal drapaka. Wtem! Wpadł na kolejną grupę podziemnych istot! Abakus tym razem jednak czuwał nad swoim wiernym wyznawcą: okazało się, że to kainici, którzy uznali kapłana za swego przyjaciela (może rozpoznali Izdubara Żabobójcę?) i ruszyli mu z pomocą - zatłukli pszczoły, pomogli przetransportować na powierzchnię Śledzia i Kamaela.

Izdubar wykończony usiadł koło swoich psów (ocknęły się w międzyczasie i zachowywały normalnie). Obok leżały zwłoki jego towarzyszy.    

IV. Komentarz z drugiej strony zasłonki.

W końcu, po kilkunastu sesjach do drzwi drużyny konkretniej zapukała śmierć. Wynika to oczywiście z tego, że ekipa nie ma najemników. A nie ma najemników, bo zbiera pieniądze na wskrzeszenia Skaaaga. Tylko że teraz mamy już trzech kandydatów do bycia wskrzeszonymi... Do tragedii na końcu doprowadził splot nieszczęśliwych okoliczności. Najważniejsze było chyba to, że drużyna uruchomiła gazową pułapkę, która wyłączyła z akcji Ogary Abakusa. I tak Izdubar miał niesamowite szczęście, że w ostatnim spotkaniu wypadli kainici, w dodatku z reakcją 12. Kolejnej walki by już nie przeżył.

Wizyta dziwnej kobiety była konsekwencją utrzymywanych przeze mnie relacji pomiędzy stronnictwami i zakulisowych działań. Może szykują się kolejne wojny i sojusze?

Gracze przypomnieli sobie pomysł na to, żeby kupić psy bojowe, które całkiem nieźle zastępowały najemników. Pech chciał, że dostały gazem tuż przed tym, kiedy by się najbardziej przydały.

Po wydarzeniach poprzedniego odcinka gracze postanowili zebrać hajsiwo na wskrzeszenie Skaaaga. Opisane tu dwie sesje poświęcone były temu zadaniu, można było odnieść wrażenie, że trochę to graczom ciążyło. W swobodną do tej pory rozgrywkę wkradł się niepostrzeżenie quest z ograniczeniem czasowym. „Może pójdziemy do Mauzoleum ibi Suena na coroczne tygodniowe święto? Nie, nie możemy, bo jak tam nic nie zarobimy to nie zdążymy, żeby wskrzesić Skaaaga” - i tak dalej. Sprawa jeszcze bardziej się skomplikowała teraz, kiedy liczba kandydatów do wskrzeszania wzrosła. Nie ma raczej szans na to, żeby wszystkich przywrócić do życia, trzeba więc będzie wybierać.