Rok 2020 w erpegowej miniaturce

Koniec roku, czas podsumowań, jak zwykle. W sumie to (również jak zwykle) nie planowałem niczego pisać, ale przeczytawszy kilka podsumowań autorstwa osób, których teksty lubię czytać i mnie naszła ochota na skrobnięcie paru słów. Wobec upadku idei notatek na fejsie - piszę tutaj, reanimując nieco przykurzonego blogaska.

Poczynania arcywrogów (wspomagająca mechanika uniwersalna)

W RPG postacie graczy często mają za przeciwników inteligentne istoty, które realizują swoje plany, mają swoje dążenia i pomysły na ich realizację. W tzw. tradycyjnych grach (nie mylić z grami retro, owa tradycja to dopiero lata 80te) sposób postępowania przeciwników PC opisuje scenariusz. Jeśli PC zrobią to i tamto, to Wielki Mroczny Lord zrobi tamto i owamto. Albo w ogóle nie wiadomo co taki mroczny lord robi, opisane są jedynie efekty jego działań. Możliwa też jest sytuacja pozostawienia poczynań wrogów do decyzji MG.

Na tropie Półbogów. Magiczny Miecz (OD&D, CM) odcinek III (sesje 11-15).

Kampania Magicznego Miecza idzie jak burza, zrobiliśmy tylko jedną przerwę urlopową, poza tym – gramy tydzień w tydzień. Ekipa zbadała całą outdoorową mapę pierwszego modułu, mogliśmy więc przenieść akcję na wyższy poziom i przejść na dużą mapę świata.

Niestety jednak – nie przeczytacie o kolejnych przygodach, bo to już ostatni raport. Kampania będzie trwała nadal, mam nadzieję, że jeszcze kilkadziesiąt sesji, ale od tej pory – in camera. Pisanie raportów pochłania sporo czasu, którego najzwyczajniej nie mam. Poza tym – po tylu latach trochę przestało mi to sprawiać przyjemność. A jedną z naczelnych zasad każdego hobby powinno być „nic na siłę”. Mam jednak nadzieję, że zmniejszenie obciążenia raportowego zaskutkuje częstszymi publikacjami na inne, bardziej uniwersalne tematy. No i pewnie będę pisał podsumowania kampanii, czy modułów, jednak w myśl zasady – minimum opisu przebiegu gry, maksimum refleksji znad stołu.

Mroczne Sekrety Mrocznych Bogów

Jakiś czas temu w tyle czaszki zagnieździła mi się niepokojąca myśl: czy przypadkiem mechanika Forbidden Lands nie nadaje się dobrze do rozgrywania przygód w Starym Świecie?

Oczywiście – nie jest to jakaś rewolucyjna teoria, gorące wzięcie (ang. hot take) ani przewrót heliocentryczny. FL odarte z elementów dziwaczności staje się dość generycznym fantasy, więc nadaje się do rozgrywania przygód w dość generycznym fantasy z niemiecko brzmiącymi nazwami własnymi.

W służbie Czarodzieja. Magiczny Miecz (OD&D, CM) odcinek II (sesje 6-10).

Udaje się utrzymać tempo kampanii Magicznego Miecza i po kolejnych pięciu tygodniach – kolejne pięć sesji za nami. Jak przebiegały dotychczasowe przygody opisałem z grubsza w poprzednim raporcie. Jak to na początku – było dużo chaosu, miotania się we wszystkie strony, próbowania tego i owego, zrywania ciągłości, kiedy prawie cała ekipa się wywalała. Kontynuacja przygód przynosi już niejakie ustabilizowanie. Wystarczy zresztą spojrzeć na listę postaci, która przewinęła się przez sesje od szóstej do dziesiątej. Krzyżyków oznaczających zgony jest dużo mniej. Ale czy oznacza to, że zaczęła się sielanka? Bynajmniej! Gracze narzekali trochę, że poziom trudności jest wysoki, ale cóż innego mógłbym zaoferować takim weteranom?

OD&D: pomniejsze uzupełnienia i zasady domowe

Original Dungeons & Dragons jest grą pełną niedopowiedzeń, białych plam i niejasnych zasad. Grając w najstarszego oficjalnie wydanego erpega musimy co chwila wymyślać dodatkowe reguły, by rozstrzygnąć sytuacje nieprzewidziane w małych książeczkach. 

W gawrze piekielnego niedźwiedzia. Magiczny Miecz (OD&D, CM) odcinek I (sesje 1-5).

Oto i ruszyliśmy z nową kampanią. Nie obcyndalamy się i po pięciu tygodniach mamy na koncie pięć sesji. W poście pilotującym zapowiedziałem, że raporty będą spisywane łącznie co pięć sesji właśnie, zatem przyszła pora na pierwsze sprawozdanie z przygód, które przeżyli (albo i nie) nasi dzielni zawodnicy.

Przygody w Magicznym Świecie (OD&D, Chainmail, et al.)

Cóż to jest za wspaniałe uczucie, kiedy patrzysz na świeżo przygotowaną mapę heksową, omiatasz wzrokiem kilka zgrubnie zarysowanych lokacji, zerkasz na k6 pozycji na liście spotkań losowych i zastanawiasz się jak to się wszystko dalej potoczy. Które spotkania wypadną w jakich okolicznościach? Które lokacje gracze odwiedzą najpierw? Jakie znaczenie nadadzą pozornie losowym elementom świata? Co okaże się istotne za dwadzieścia, trzydzieści, a może i więcej sesji?

Awanturnicy z Czarnego Wybrzeża, odcinek 4. Finał.

Koniec i bomba, kampania Awanturników z Czarnego Wybrzeża spełniła swoją rolę i została zakończona. Co ciekawe – skończyła się w tonie zupełnie innym niż dominujący przez większość czasu jej trwania. Dziewięć sesji łażenia po lochach i eksploracji, dwie ostatnie to organizacja obrony miasta, bitwa i brawurowy odwrót. Co dokładnie się wydarzyło? W dużym skrócie omawiam poniżej.

Awanturnicy z Czarnego Wybrzeża, odcinek 3.

To już dziewięć tygodni kampanii. Akcja przyśpiesza, setting zastany w pewnego rodzaju status quo zaczyna się chybotać na skutek działań graczy i swojej własnej entropii. Oto raport z sesji od szóstej do dziewiątej. Długi, bo i akcji było dużo. Nowe lokacje, nowe wyzwania, nowe przygody!

Awanturnicy z Czarnego Wybrzeża, odcinek 2.

Przygoda trwa sześć tygodni bez przerwy! Zaczęliśmy z głupia frant z okazji kwarantanny, ale jak widać – nie straciliśmy jeszcze zapału. Oto przed Wami zbiorczy i dość skrótowy raport z wydarzeń, które miały miejsce podczas sesji od czwartej do szóstej. Czy ekipa opuściła w końcu Graudentium? Czy udało się zbadać tajemnicze kanały? A może przystąpiono do badania czegoś nowego? O tym – i nie tylko o tym – poniżej.

Awanturnicy z Czarnego Wybrzeża, odcinek 1.

Wydawałoby się, że kwarantanna i konieczność siedzenia w domu dokoła zegara powinna sprzyjać blogowej twórczości. Tymczasem u mnie jest jak raz odwrotnie – od tygodni pajęczyny zarastają bloggerowe bity. Powód jest prozaiczny – do tej pory miałem czas pisać notki głównie w komunikacji, którą dojeżdżałem do pracy. W czasie epidemii albo nie jeżdżę tam w ogóle, albo wybieram lepiej chroniony przed kontaktem z osobami trzecimi samochód.

Niemniej jednak – znajdzie się chwila, choćby po to, by uczynić zadość prośbom uczestników rozpoczętej online kampanii, w której wracamy do settingu Czarnego Krzyża i spisać przygody, które stały się ich udziałem.

OD&Dekameron

Oto i plaga spadła na nasz świat, przyszło nam ograniczyć kontakty społeczne, żeby zatrzymać jej postęp. A gra w RPG to przecież kontakt społeczny, więc jak sobie radzić w tym trudnym czasie? Z pomocą przychodzi technologia, która daje nam wiele narzędzi do komunikacji bez wychodzenia z domu. Czyli - zacząłem grać przez sieć.

Szmaragdowy Las. Odcinek 7: W poszukiwaniu wiedzy.

Drużyna Szmaragdowego Lasu odnosi pierwsze sukcesy w swej misji odnalezienia grobowca Tegwen Żelaznej. Ale rozwiązanie problemów nękających Hen Ogledd nie wydaje się wcale bliższe. Wraz z wiedzą przychodzi również świadomość przeszkód, jakie czekają naszą dzielną ekipę w dalszych przygodach.

Szmaragdowy Las. Odcinek 6: W szponach potworów.

Drużyna Szmaragdowego Lasu w końcu wyrusza w prawdziwą Dzicz, zamiast kręcić się w kółko po wydeptanych szlakach. Czy udaje im się odnaleźć kolejne wskazówki w palących sprawach grobowca Tegwen Żelaznej i saksońskiego czarownika? 

Przekonajmy się.

Technologia i Techgnoza. OD&D w wersji SF/postapo.

Doug Chaffee, okładka City of the Gods, modułu ilustrującego tezę.

W jednym z ostatnich raportów z kampanii Szmaragdowego Lasu zwróciłem uwagę, że w starych edycjach D&D (w nowych w zasadzie też, ale to już temat na inną dyskusję, bo wynika to z innych czynników) klasy posługujące się czarami kradną dość sporo drużynowego spotlightu. Przyczyny takiego stanu rzeczy są zasadniczo dwie, obie charakterystyczne dla starych gier.

Szmaragdowy Las. Odcinek 5: W poszukiwaniu Żelaznej Tegwen.

W Szmaragdowym Lesie do tej pory generowaliśmy wątki, starając się zarysować obraz post-rzymskiej Brytanii. Czas zacząć powoli zbierać owoce pierwszych sesji i łączyć nitki prowadzące pozornie w różnych kierunkach. Za nami sesja na której pozornie nie wydarzyło się wiele, ale suma drobnych wydarzeń i nabytej wiedzy sprawia, że gra była bardziej niż treściwa.

Szmaragdowy Las. Odcinek 4: W szponach rabusiów.

Świat Szmaragdowego Lasu tym razem pokazuje się od strony klasycznej. Bo czyż nie należą do klasycznej polskiej szkoły rpg zjawiska takie jak bandyci czający się za każdym krzakiem, oszuści częstujący zatrutym winem rabujący śpiących? Czy w związku z tym drużyna traci wszystkie kosztowności i zostaje puszczona w las w łachmanach, jakby to był klubowy WFRP ’95? O tym poniżej.

Szmaragdowy Las. Odcinek 3: W willi Flawiuszów.

Oto i przeżyliśmy (czy aby na pewno wszyscy?) kolejną przygodę w świecie Szmaragdowego Lasu. Poprzednie wyprawy skupiały się na badaniu terenu pod otwartym niebem, tym razem po raz pierwszy w nowej-starej mechanice wchodzimy do Lochu. Z jakim skutkiem? O tym poniżej.

Szmaragdowy Las. Odcinek 2: W paszczy ropuchy.

Za nami kolejna przygoda w Szmaragdowym Lesie (a raczej w jego świecie, bo samego Lasu jeszcze nie stwierdzono). Tym razem było mniej akcji, a więcej worldbuildingu. Ale i dynamiki nie zabrakło. Niektórzy mogliby nawet narzekać, że była zbyt intensywna. Czy udało się uniknąć kolejnej rzezi? O tym poniżej.

„Alignment” postaci. Wzorce Dungeons & Dragons a homebrew Szmaragdowy Las.

Cecha Alignment pojawia się jako element opisu postaci od początków istnienia Dungeons & Dragons. Współcześnie pewne zakłopotanie może budzić jej rozumienie w najwcześniejszych edycjach. Sfera memetyczna współczesnej popkultury już dawno przyswoiła dziewięciopolową szachownicę znaną (choć w nieco innej wersji) od czasów Basica Holmesa (chociaż wprowadzanie postaci o złożonym charakterze zdarzało się już wcześniej, por. np. Palace of the Vampire Queen), czyli opisywanie nastawienia postaci do świata na dwóch osiach: Chaos – Porządek i Zło – Dobro. Takie ujęcie pozwala na łatwą ocenę etyczną charakteru danej postaci, chociaż jest to etyka bardziej w ujęciu komunitarystycznym (naczelnym dobrem jest dobrostan społeczeństwa), stąd łatwo zidentyfikować praworządnych-dobrych socjaldemokratów i chatotycznych-złych anarchokapitalistów (por. opis charakterów w AD&D2ed).