Szmaragdowy Las. Odcinek 1 (sesje 1-2).

Jak wspominałem ostatnio – udało się rozpocząć nową kampanię udającą retrogaming. Dwie sesje za nami, czas więc przystąpić do raportowania. Tym razem pojawia się nowy element, bowiem nie testujemy starożytnej mechaniki, a próbujemy stworzyć własną, inspirowaną najstarszymi erpegami, ale biorącą też pod uwagę w ustrukturyzowany sposób współczesne tendencje pojawiające się w naszym hobby. Będzie to z pewnością przedmiotem komentarza, a przyjęte zasady będą plastycznie zmieniać się i uszczegóławiać im dalej w kampanię. Tymczasem – akcja się zawiązała, kierunek gry został nadany.

Początek przygody z Forbidden Lands. Rycerze Ziem Jałowych, odcinek 1.

Gdy coś się kończy, to coś innego się zaczyna. Zakończyliśmy Upadek Lemurii, ale ekipa była oczywiście żądna dalszych przygód, więc nie rozwiązaliśmy drużyny, tylko przystąpiliśmy do błyskawicznego przygotowania się do nowej rozgrywki. Nie czekałem nawet na dostawę pudełka z grą z dodruku, tylko z miejsca wziąłem się do roboty korzystając z darmowego pdf udostępnionego wcześniej przez Fria Ligan. Efektem jest nowa kampania – nowa nie tylko w znaczeniu nowa dla nas, ale i nowa również przez podejście do gry – otóż pierwszy raz po wielu latach (a może i po raz pierwszy w ogóle) prowadzę w zasadzie gotowca (czyli Raven’s Purge). Oczywiście – zainteresowani wiedzą jak wyglądają gotowce od FL, to wciąż materiały pozwalające na dużą dozę luzu i własnej inwencji, bardziej wskazówki i moduły niż scenariusze, ale jednak jest to dla mnie duża odmiana.

Szmaragdowy Las. Kampania inspirowana Original Dungeons & Dragons i Chainmail.

Z zamiarem rozpoczęcia nowej kampanii z wykorzystaniem najstarszych mechanik erpegowych nosiłem się od dawna, w zasadzie jeszcze przed zakończeniem drugiego sezonu Bursztynowego Szczytu. Tym razem chciałem jednak pójść w inne klimaty niż gonzo dotychczasowych rozgrywek. Postanowiłem, że nowa gra będzie bardziej przyziemna (low fantasy), osadzona w konkretnym historycznym settingu. Odsunąłem do greckich kalend kilka dawno wymarzonych kampanii (np. tę w klimatach serialu Robin of Sherwood) i zdecydowałem się na pójście gdzieś w środek między nie.

Skoro sprawy przybrały taki obrót

Jak zapewne stali czytelnicy zauważyli – blog od dłuższego czasu zwolnił. Teksty pojawiają się rzadko i nieregularnie. Nie należy się jednak tym martwić, bo o ile przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele, to najważniejszą z nich jest klęska urodzaju, która dotknęła moje erpegowe życie.

Ostatnimi czasy pojawiło się sporo związanych z grami tematów, które znacząco angażują mnie czasowo. Część z nich jest ciekawa i będę do nich wracał na tych łamach, część to erpegowe bread & butter, które nie wzbudza szczególnych refleksji, więc nie będę z tego robił specjalnej hecy, zwłaszcza, że nie mam czasu ani chęci na opisywanie na blogasku wszystkiego jak leci.

Upadek Lemurii, Sezon 3. Podsumowanie kampanii Conan 2d20.

Zamykania dotychczasowych kampanii ciąg dalszy. Trzeci sezon Upadku Lemurii był jeszcze krótszy niż drugi. Rozegraliśmy zaledwie trzy sesje i zdecydowaliśmy o zakończeniu tematu. No dobra – ja zdecydowałem, przy niezadowoleniu części graczy i uldze reszty. Dlaczego? O tym w tekście.

Tu były smoki. Manuskrypt Bufkina w praktyce – postmortem.

Lekko ponad pół roku temu ogłosiłem, że rozpoczynam kampanię z wykorzystaniem zasad zwartych w tzw. Manuskrypcie Bufkina, znanym też jako Beyond This Point be Dragons. W sprawie szczegółów dotyczących tego historycznego dokumentu odsyłam do podlinkowanego tekstu. Sugeruję zapoznać się z nim przed lekturą poniższego, bo będę odwoływał się do niektórych zasad z broszury, nie opisując ich jednak od podstaw.

Kampanię skończyliśmy po dziewiętnastu sesjach. Not great, not terrible, wynik mało imponujący w porównaniu do czterdziestu pięciu sesji w pierwszym sezonie Bursztynowego Szczytu, ale wciąż jest to druga najdłuższa kampania, jaką rozegrałem od kilku lat.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 10 - ostatni (sesje 62-64).

Oto i nadszedł zapowiadany koniec. Po dziewiętnastu sesjach zakończyliśmy drugi sezon Bursztynowego Szczytu. Niby sandboks, a kampanię zakończyliśmy przez osiągnięcie jej celu fabularnego. Jak to możliwe? Przekonajmy się!

TROLL 2019. Podsumowanie.

Za nami kolejna edycja Coperniconu. Jest to mój ulubiony konwent, nie tylko dlatego, że w niedzielę o piętnastej wracam do domu tramwajem, a nie pociągiem przez pół Polski. Drugi raz z rzędu spędziłem znaczącą część imprezy na doglądaniu farmy trolli.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 9 (sesje 60-61).

Reminiscencje pierwszego sezonu kampanii przebijają na chwilę z mroków przeszłości, kiedy ekipa wstępuje na ścieżkę pogardy dla norm społecznych. Ale trwa to krótko, szybko wracają do eksploracji Dziczy. A zresztą, chwilę później wiele rzeczy mocno traci na znaczeniu w obliczu wydarzeń, które mają miejsce na spowitych cuchnącymi oparami moczarach…

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 8 (sesja 59).

Drużyna zgodnie z wcześniejszymi planami przedsiębierze ekspedycję w poszukiwaniu miejsca upadku tajemniczego niebiańskiego bolidu. Znajduje coś, co wydaje się nowe i dziwne postaciom, ale gracze domyślają się o co chodzi. Znaczy – korzystamy z przepastnej skarbnicy wątków z poprzedniego sezonu.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 7 (sesja 58).

Czy po ostatnich ciosach, które spadły na drużynę uda się jej podźwignąć z gruzów? Czy może w gruzach legnie coś więcej? A może fortuna uśmiechnie się do śmiałków i odwróci podły los? Tym razem sesja obfitowała w wydarzenia, więc zróbmy wyjątek i puśćmy raport z jednego tylko spotkania.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 6 (sesje 56-57).

Klimat pierwszego sezonu Bursztynowego Szczytu powraca – drużyna przez nieostrożne postępowanie napytała sobie biedy, która uruchomiła lawinę konsekwencji o bardzo nieprzyjemnym końcu. Ale wcześniej – bitwy, kampanie, dowódcy oraz coraz głębsza eksploracja lochu.

Chainmail 2ed w praktyce. Wyprawa Laodyke. Bursztynowy Szczyt II, odcinek specjalny.

Jakiś czas temu, przy okazji kolejnego raportu z drugiego sezonu Bursztynowego Szczytu wspomniałem o samodzielnym rozegraniu wyprawy Archimandrytki Laodyke w step na zachodzie Zamku Kallatis. Ta rozgrywka miała miejsce już jakiś czas temu, ale aktualny chwilowy przestój z regularnymi sesjami jest idealnym momentem, żeby napisać parę słów na ten temat.

Silva rerum II. Styczeń – maj 2019

Kolejna awaria Fejsbuka (powiadam wam, koniec jest bliski!) pogoniła mnie do tego, żeby przygotować kolejny zrzut z tego ulotnego medium na nieco bardziej stabilną platform bloga (dopóki G nie postanowi wyciągnąć wtyczki). Cieszmy się zatem obrazkami tutaj, skoro na najpopularniejszym socjalu nie możemy. Przy okazji, moje zbieractwo soszialowych śmieci pokazuje jak bardzo to medium goni za nowością - rzeczy, które wrzucałem ledwo dwa, trzy miesiące temu wydają mi się starożytnymi artefaktami, bo zdążyłem już o nich zapomnieć przytłoczony nawałą zdjęć, statusów i innych szerów. Ciekawe jak się będą prezentowały, kiedy wrócę do nich za rok lub dwa. 

Pewnego razu w Starym Świecie (IV)

Ponownie pauza nam się nieco wydłużyła, ale nie zapomniałem o temacie, więc wracamy do retrospektywy najdłuższej kampanii, w jakiej biorę udział jako gracz i najstarszej znanej mi osobiście kampanii w ogóle. Warhammer Fantasy Roleplay, pierwsza edycja, oczywiście.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 5 (sesje 54-55)

Drużyna formuje zwarty oddział pancernych najemników. I jak się okazuje, ku zaskoczeniu wszystkich, BTPbD jest grą o dowodzeniu zwartym oddziałem pancernych.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 4 (sesje 52-53).

Uf, wygląda na to, że ponownie udało się złapać oddech i nieco ustabilizować rozkołysaną łajbę gry. Nie jest tak różowo, żeby zaraz wszyscy przeżyli, ale drużyna (ponownie) okrzepła, wszyscy wbijają co najmniej drugi poziom, nawet wśród najemników zdarzają się jednostki, które przeżywają na tyle długo, żeby awansować. Podczas dwóch ostatnich sesji mieliśmy sporo walki, ale tym razem w większości zwycięskiej.

Silva rerum. Czerwiec - listopad 2018.

Jak wiecie (albo i nie wiecie), mój wspaniały blog ma też swojego fąpaża na Facebooku. O ile na bloga staram się wrzucać teksty nieco bardziej przemyślane i obszerniejsze, to na fejsie ląduje wszystko, co mi akurat przyjdzie do głowy, albo zainteresuje w nagłym przebłysku (oh! shiny!). Problem z fejsem jest taki, że wszystko co się tam wrzuci prędko ginie pod zwałami kolejnych statusów, postów i zdjęć, więc wrzucone zdjęcie po tygodniu staje się ciekawostką archeologiczną. A pomimo krotochwilnego charakteru mojej bytności w tym medium, jednak staram się przesiać udostępniane treści choćby i przez grube sito. Stąd - czasem wrzucam rzeczy warte tego, by nie zginęły jak łzy w deszczu. Co prowadzi do kolejnego punktu - może warto niektóre z tych drobnych rzeczy zachować na trwalszym nośniku i poddać rygorom blogowej archiwizacji, która pozwala na bezproblemowe sięgnięcie wgłąb historii w trzech kliknięciach? Nie wspominając już o paranoi, jakiej można się było nabawić obserwując wyciąganie wtyczki z G+.

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 3 (sesje 50-51)

Wydawało się, że drużyna złapała już właściwy rytm i nic nie stanie na przeszkodzie postępowi, rozwojowi i bogactwu. Otóż nie tym razem, bowiem nadchodzi Śmierć na Ośmiu Nogach!

Secrets of Blackmoor – Prawdziwa Historia Dungeons & Dragons. Wrażenia z lektury.

W terminie nieznacznie tylko przekroczonym względem deklarowanego (miało być w marcu, jest w maju) dostaliśmy w końcu dostęp do gotowego filmu Secrets of Blackmoor. Autorzy zapowiadali szumnie eksplorację samych początków powstania gier, które dziś znamy jako "role playing games" i oddanie sprawiedliwości dziejowej osobom, które położyły największe zasługi dla pojawienia się rpg, a które dziś pozostają w cieniu tych, którzy z erpegów uczynili dobrze prosperujący biznes. Czy dokument realizuje założone cele? Czy jest wartościowym wkładem w popularyzację historii początków gier fabularnych? Miałem okazję się przekonać (early access dla kickstarterowców) i - czniać spojlery - mogę powiedzieć z pełnym przekonaniem, że na oba pytania odpowiedź brzmi "tak".

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 2 (sesje 48-49).

Po dłuższej przerwie (urlopy, choroby, Pyrkony) wracamy do Bursztynowego Szczytu. Przed wami relacja z kolejnych dwóch sesji – tym razem udało się zachować większą ciągłość, ekipa lekko okrzepła, przerzuciła się z taplania się po niebezpiecznych moczarach na badanie suchego stepu i zapleśniałych lochów. Co z tego wyszło? Przekonajmy się!

Bursztynowy Szczyt II. Odcinek 1 (sesje 46-47).

Po rozpoczęciu nowej kampanii wracamy do regularnych raportów z jej przebiegu. Kolejne teksty poświęcone przygodom dzielnej ekipy będą się ukazywały rzadziej niż poprzednio a to dlatego, że raczej rezygnuję z dokumentowania każdej sesji osobnym sprawozdaniem. Będę starał się wyciskać esencję z dwóch-trzech spotkań i opisywać to w jednym, zbiorczym  raporcie. Oto i pierwszy z nich, dokumentujący dwie sesje. Powracam do zwartej formy raportów, bez podziału na poszczególne dni i wypunktowywania wydarzeń. Ale też nie będę opisywał szczegółów przygód, skupiając się na ogólnym kierunku zdarzeń. Jak się ta forma sprawdzi - zobaczymy, chętnie poznam uwagi szanownych komcionautów. 

Hic sunt dracones. Manuskrypt Bufkina w praktyce.

Historia rpg nie zaczęła się od publikacji Dungeons & Dragons w 1974. Zanim doszło do oficjalnego wydania pierwszego systemu, wiele grup amerykańskich wargamerów (lub post-wargamerów) rozgrywało przygody w ramach erpegowej prazupy, która później wybiła na powierzchnię. Od tamtych wydarzeń minęło bez mała 50 lat, jednak badacze początków historii rpg wciąż znajdują nowe dokumenty z tamtego okresu.

Bursztynowy Szczyt. Podsumowanie kampanii.

Kampania Bursztynowego Szczytu została zakończona.

Epos trwał przez 45 sesji rozegranych w ciągu roku i trzech miesięcy (grudzień 2017 - marzec 2019). Mniej więcej tyle czasu minęło też w świecie gry (luty 742 - czerwiec 743). Graliśmy regularnie (na początku co dwa-trzy tygodnie, potem już praktycznie co tydzień) - był to z mojej strony powrót po wielu latach do rozgrywania w krótkich i regularnych odstępach sesji w ramach jednej kampanii ze stałą ekipą. I jest to dobre, zdecydowanie przedkładam regularną i długą kampanię nad spotkania co miesiąc-dwa (a to i tak przy dobrych wiatrach, jak się akurat wszyscy szczęśliwie zbiorą) czy jakieś jednostrzały na kiju (do których czuję ostatnio wybitną odrazę).  

Bursztynowy Szczyt. Odcinek 45. Przed ciszą wieczną spokoju chwila.

Oto przed wami raport z ostatniej sesji Bursztynowego Szczytu. Ostatniej - zarówno w znaczeniu najnowszej, jak i ściśle ostatniej - końcowej. Co się wydarzyło, że doszliśmy do takiej konkluzji? Czy nasi ulubieni bohaterowie odjechali w stronę zachodzącego słońca? Przekonajmy się! Sesja z gościnnym udziałem wysłannika z Miasta ze Spiżu.

Imię me to twój zły los. Upadek Lemurii S02E04-6. Finał sezonu?

Przez dłuższy czas nie raczyłem czytelników kolejnymi raportami z Upadku Lemurii, ale nie oznacza to, że w tym czasie nie graliśmy. Spotkaliśmy się trzykrotnie, by rozegrać bardzo intensywne przygody. Wydaje się, że w tym systemie (Conan 2d20) znacznie lepiej sprawdza się dzielenie raportów na fragmenty pomiędzy fazami Carousing - rozgrywka ma usystematyzowaną strukturę, więc korzystniej spisywać raporty zgodnie z nią. Zwłaszcza, że system wymaga dużej pracy z mechaniką, co sprawia, że podczas jednej sesji zwykle nie ma miejsca aż tak wiele zdarzeń w znaczeniu fabularnym.

Bursztynowy Szczyt. Odcinek 44.

Kolejna sesja, która upłynęła na przygodach w Dziczy. Czy udało się bezpiecznie powrócić do cywilizacji? A może cywilizacja okazała się bardziej niebezpieczna niż najdziksza z Dziczy? Przekonajmy się!

Bursztynowy Szczyt. Odcinek 43.

Przygód we wnętrzu Bursztynowego Szczytu i jego okolicach ciąg dalszy. Drużyna zyskuje licznych sojuszników, ale również staje przed wielkim niebezpieczeństwem. Czy wyjdzie cało z opresji? Przekonajmy się!

Bursztynowy Szczyt. Odcinek 42.

Dzielna drużyna stoi u stóp Bursztynowego Szczytu. Podejmują próbę dostania się do środka. Czy im się do uda? Czy w ogóle warto się starać, biorąc pod uwagę wiedzę o potężnym Bursztynowym Sercu Gór, którą mimowolnie zdobywają? Przekonajmy się!

OD&D: zasady domowe Boba Bledsawa

W zeszłym tygodniu Bob Bledsaw II (zaangażowany w tworzenie Castle Tonisborg, modułu, który będzie dołączany do Secrets of Blackmoor), syn Boba Bledsawa - założyciela Judges Guild wygrzebał ze strychu kartony z zapiskami ojca, które leżały tam nietknięte od jego śmierci w 2008 roku. Na fanpejdżu JG umieszcza co ciekawsze skarby, polecam śledzić.

Bursztynowy Szczyt. Odcinek 41.

Rozpoczęta w poprzednim odcinku wędrówka do Bursztynowego Szczytu trwa nadal, pomimo przeciwności losu, groźnych przeciwników, trudnego terenu i kapryśnej pogody. Jak daleko dotrze drużyna? Przekonajmy się!

Mitologia w D&D: Meduza

Decydując się na kampanię osadzoną w settingu czerpiącym pełnymi garściami z mitologii starożytnej Grecji spodziewałem się, że poczesne miejsce w rozgrywce będą zajmowały tematy i postacie znane z mitów. W ciągu dotychczasowych czterdziestu sesji Bursztynowego Szczytu najbardziej znaczące piętno na przebiegu gry odcisnęła postać Meduzy: drużyna kilkukrotnie spotykała potwora w śmiertelnym boju, przy czym pierwsze spotkanie doprowadziło do przedstawienia w pełnej krasie postaci Wielkiego Czarodzieja Arystotelesa (jako jedynego, który mógł odczynić petryfikację), co z kolei ustawiło praktycznie cały dalszy przebieg kampanii. Dodatkowo, wizerunek Meduzy jest elementem Egidy, czyli świętego symbolu Ateny - bogini wyznawanej przez cywilizację Tanaisyńczyków, z których wywodzi się większość PC.

Bursztynowy Szczyt. Odcinki 39 i 40.

Ekipie w końcu udaje się zebrać do kupy, przezwyciężyć klątwy i inne niedogodności. A potem - wyruszyć w siną dal. I dotrzeć naprawdę kawał drogi od miejsca, gdzie zaczęli przygodę. Gdzie dokładnie? Przekonajmy się!

Bursztynowy Szczyt. Odcinek 38.

Wydaje się, że po ostatnich ciosach tym razem drużyna wychodzi na prostą. Podróżują po krainie, sami wymyślają sobie questa, zdobywają trochę sprzętu. Ale jak poradzą sobie w starciu ze starożytnym złem obudzonym w podziemiach Fortu Abila? Przekonajmy się!